Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
III, lees ik op bl. 320, in eene oorkonde van den jare 1546 »noch een pondemate op Suringer meden gelegen". En die zonderlinge uitgang ar in plaats van er, is ook niet zonder voorbeeld.
"Daar." zegt hij, "lees, en je zult zelf erkennen, dat bedriegers 't volk misleiden en dat al wat men van omkooperij en gevangenis spreekt, louter verdichtselen zijn." "Ja waarachtig!" roept de toegesprokene, na den brief gelezen te hebben, "'t is de hand van den Admiraal, en dag en plaats komen uit!"
Luister toch goed in de kerk, en zit daar niet zoo heen-en-weer te draaien op je bank, alsof 't je verveelde, jongen, want ... wat moet God daarvan denken? De kerk is Zyn heiligdom, zie je? En wacht geen jonge meisjes op als 't uit is, want dit neemt de stichting weg. Maak ook Marie niet aan 't lachen, als ik by 't ontbyt uit de Schrift lees. Dat komt in een fatsoenlyk huishouden niet te-pas.
IZABEL. Noch minder. WOUTER. Lees ze reis. IZABEL. Neen, neen; daar schuilt wat achter. WOUTER. ’t Is van myn Heer... IZABEL. Vaar wel. WOUTER. Leander. IZABEL. Spreek wat zachter. ’t Is van myn Heer... WOUTER. Ja wel! ik heb me schier bedaan, Dat jy me hooren, en myn boodschap zoud verstaan. IZABEL. Verschoon me, ging ik in myn drift my wat te buiten. Ei, geef.
Irving zelf beweert: »Columbus' Vader was een wolkammer, die geruimen tijd in de stad Genua heeft gewoond.« Columbus zelf heeft echter gezegd, zoo lees ik bij een Duitsch schrijver van onzen tijd: »Men mag mij eene afkomst geven, welke men wil. David was eenmaal schaapherder, en ik ben een dienaar van denzelfden God, die hem tot den troon verhief.
Een brief voor mevrouw. Ja, dat is van hem. Jij krijgt hem niet; ik zal hem zelf lezen. NORA. Lees jij maar. Ik heb er haast geen moed toe. Misschien zijn we wel verloren, jij en ik allebei. Nora! HELMER. Nora!... Neen, ik moet het nog eens overlezen.... Ja, ja ... het is zoo. We zijn gered! Nora, ik ben gered! NORA. En ik? HELMER. Jij ook, natuurlijk; we zijn allebei gered. Kijk maar.
Wat voer je uit?" "Niks, 't is hier zoo stil als in een graf." "Lees je niet?" "Niet veel; ze willen het niet hebben." "Kan niemand je voorlezen?" "Grootpapa doet het soms, maar hij vindt mijn boeken vervelend en ik heb er een hekel aan, het altijd aan Brooke te vragen." "Is er dan niemand, die je eens komt opzoeken?" "Er is niemand, dien ik graag zou willen zien.
Ik lees niet veel: daarvoor is het mij een te groot genot. Ik lees zoo maar niet alles wat er uitkomt, en ik ben erg kieskeurig. Kent u Emerson? Neen ... Ik hoû veel van Essays. Zij zijn geschreven met zoo een verren blik. Ze stellen je op zoo een heerlijk hoog standpunt ... Ze maakte een gebaar als een cirkel om zich heen, een glans in haar oog.
Lize legde 't bandje op tafel, legde er de hand op bij een bepaald punt en riep triomfantelijk: "lees!" Anna begreep niet waar 't heen moest. "Lees," zei Lize gebiedend en lachend. Anna over haar heengebogen, gehoorzaamde. Het was een gedicht, en Lize bedekte den naam van den schrijver. Zij lazen. "Lotharingen" heette het. "Wat is Lotharingen?" vroeg Lize. "Dat weet ik niet," zei Anna.
"Mijnheer Adolf," riep zij met pijnlijke toon, "uw vreugde verscheurt mijn hart. Onze rampen zijn gedaan, zegt gij? Daar ... lees, en ween met mij over mijn ongelukkige vader." De ridder nam het schrift uit de handen van Machteld, en liet het hoofd bij de lezing op de borst nederzinken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek