Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
Breng me niet in verzoeking, Teddy, het is een onwijs plan." "Dat is er juist het aardige van!" begon Laurie, die in een opgewonden bui was en volstrekt op de een of andere manier uit den band wilde springen. "Houd je mond!" riep Jo, haar ooren toestoppende. "Tobben en zwoegen is mijn noodlot, en daar moet ik me maar eens voor al aan onderwerpen.
"Ik ben alleen van plan zoo betooverend mogelijk te zijn, tegen ieder dien ik ken, en ze zoo lang mogelijk in jouw hoekje te houden. Teddy en zijn club zullen ons wel een handje helpen, en je zult zien dat we nog plezier hebben!" antwoordde Jo, terwijl zij over het hek leunde om op Laurie te wachten.
"En van welk houdt je het meest?" vroeg Fred. "Van Jo natuurlijk." "Wat doen jullie flauwe vragen!" en Jo trok verachtelijk de schouders op, terwijl de anderen lachten, omdat Laurie het zoo zei, alsof het vanzelf sprak. "Laten we 't nog eens doen: Waarheid is geen kwaad spel," zei Fred. "Het is een bijzonder goed spel voor jou," zei Jo zachtjes. Nu kwam haar beurt.
Toen de muziek zweeg, gingen ze even zitten om weer op adem te komen, en Laurie was juist midden in een verhaal van een studentenfeest te Heidelberg, toen Meta haar zuster kwam zoeken. Ze wenkte, en Jo volgde haar met tegenzin in een zijkamer, waar Meta op een sofa zat, bleek en met een pijnlijken voet. "Ik heb mijn enkel verstuikt. Die akelige hooge hak zwikte, en 't hindert mij afschuwelijk.
"Genie; zou je niet graag willen, dat je me daar wat van geven kon, Laurie?" en ze lachte ondeugend om zijn teleurgesteld gezicht. "Welke deugden bewonder je het meest in een man?" vroeg Sallie. "Moed en oprechtheid." "Nu is het mijn beurt," zei Fred, daar zijn hand er het laatst was uitgekomen.
Jo zag haar komen, en keerde zich om; Laurie zag haar niet, want hij probeerde zorgvuldig het ijs langs den kant, daar een warm zonnetje aan de laatste vorst was voorafgegaan. "Ik zal tot aan de eerste bocht gaan, en zien of alles in orde is voordat we om het hardst rijden," hoorde Amy hem zeggen, terwijl hij vooruit schoot en er in zijn pels en bonten muts uitzag als een jonge Rus.
Zij zeggen 'neen, als zij 'ja' meenen, en zijn in staat iemand alleen voor de grap buiten zichzelf te brengen," antwoordde Laurie, zich achter een onloochenbaar feit verschuilende. "Ik niet. Ik heb niets gedaan om je zoo van mij te doen houden, en ik ben weggegaan om dit, zoo mogelijk, te voorkomen." "Dat dacht ik wel; het was net iets voor jou, maar 't heeft niets geholpen.
"Waarlijk? zal ik komen?" vroeg hij, terwijl hij haar met een verlangenden blik aanzag, dien zij echter niet opmerkte. "Ja, toe, komt u in de volgende maand; dan promoveert Laurie, en het zou wel aardig voor u zijn, eens een Amerikaansche promotie bij te wonen." "Dat is uw beste vriend, van wien gij spreekt?" vroeg hij op veranderden toon.
Intusschen reis ik heen en weer, en dat gaat zoo uitstekend." "Prachtig bedacht," zei Amy, die Laurie anders vond dan gewoonlijk, hoewel zij niet kon zeggen, wat er precies aan scheelde. "Och, zie je, hij houdt niet van reizen, en ik heb een hekel aan stil zitten; we doen dus allebei waar we zin in hebben, en leven zoo in vrede.
"Ik wou er graag twee uit hebben, maar ik moet tot de volgende week wachten." "Waar lach je om? Je voert iets kwaads in 't schild, Jo," zei Laurie, op een dwaalspoor gebracht. "En jij ook. Wat deed je daar, jongmensch, in dat café?" "Ik vraag excuus, mejuffrouw, het was geen café, maar een schermschool, waar ik les neem." "Daar ben ik blij om." "Waarom?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek