Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
"Ik ontvang," schreef hij, "niets van hetgeen men mij schuldig is. Ik leef door te borgen. Weinig voordeel heeft een twintigjarige dienst mij opgeleverd, een dienst, waaraan zooveel moeite en gevaren verbonden waren. En nu heb ik in Spanje zelfs geen eigen dak. Als ik eten en slapen wil, moet ik mijn toevlucht tot een herberg nemen.
Ik had, zooals ik reeds zeide, eenige stukken ter-zy gelegd, omdat ze my toeschenen in myn vak te-pas te komen, en voor myn vak leef ik. Maar ik moet erkennen dat ik met de rest verlegen was. Hem het pak terugzenden, kon ik niet, want ik wist niet waar hy woonde. Het was nu eenmaal open.
Wacht nu maar, tot iemand je, zoo leelijk als je bent, tot vrouw vraagt. Alleen als dat gebeurt, kun je weer mensch worden. Zoo straf ik je trotschen vader, die mij niet goed genoeg voor je vond. "Van dat oogenblik af zijn er vele maanden voorbijgegaan. Eenzaam en treurig leef ik hier tusschen deze oude muren, afgezonderd van de wereld. Ik word geschuwd door de menschen, ja zelfs door de dieren.
"Dat zal ik," antwoordde de verschijning zeer bedaard, "zoodra ik adem geschept heb, en gij mij den tijd geeft. Levend, zeidet gij? Ik leef zoo goed als een mensch leven kan, die van brood en water geleefd heeft gedurende drie dagen, welke mij drie eeuwen toeschijnen. Ja, brood en water, vader Cedric!
Zijne stem verheffende, schreeuwt hij haar toe: "Wees stil; leef zooals hij, dan zult ge uw zoon weerzien!" De zwarte Rachel weent en jammert, en weigert vertroost te worden, zelfs door haar eigen dominee. Als de mannen in uniform hunne spaden opnemen, en onder een eentonig gezang het graf beginnen te vullen, roept de oude vrouw nog luider: "Neen, ik zal mijn zoon nooit weerzien!"
Ik heb tot dusverre nooit aan een hel geloofd, maar er moet een hel zijn, Elisabeth Granger, voor dezulken als gij. Ga uws weegs; leef uw tijd uit; maar leef ieder uur in vrees en beving voor de wraak, die u eenmaal zoo zeker treffen zal als gij sterven zult.
Uilenspiegel lachte goedmoedig zonder iets te zeggen; Lamme blies van verontweerdiging, doch Wasteele zeide op zachtmoedigen toon: Gij spreekt lichtzinnig. Ik leef niet voor hesp, voor bier, noch voor ortolanen, maar voor de zegepraal van het vrije geweten. Voor de vrijheid, doet de prins lijk ik.
Ik doe mijn plicht niet aan dien jongen, zoo waar als ik leef. Staat er niet geschreven: 'Die de roede spaart, bederft het kind. Ik vergroot ons beider zonde en lijden. Hij is gansch en al bedorven. Maar, helaas het arme schaap is het eigen kind van mijne zuster zaliger ik kan het niet over mij verkrijgen hem te slaan.
"Zeker niet. Ik heb geen woord daarvan gezegd, maar hij wist het toch. Neen, neen, er zijn blikken ... er bestaat zulk een manier.... En als ik honderd jaren leef, zal ik dat niet vergeten...." "Hoe zit dat dan in elkander? Ik begrijp dat niet. De hoofdzaak is, of gij hem nog bemint of niet," zeide Warenka, alles rechtuit bij zijn naam noemende. "Ik haat hem en zal het mij zelf niet vergeven...."
"Mijn duurbare Chatillon," zuchtte hij, "ik beklaag u uiterharten. Vergeef mij mijn losse woorden; ik wilde u niet honen." "Laat mij gerust!" riep De Chatillon zich uit de armen zijner makkers rukkende. "Ik ben nog niet dood, Mijne heren! Denkt gij dat de Saracenen mij gespaard hebben, om mij in een bos, als een hond te laten sterven? Neen ik leef nog, God dank!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek