Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 oktober 2025
Waarover is het? riep Dorian kregel, terwijl hij zich op een bank wierp. Ik hoop niet over mezelven? Ik heb vandaag genoeg van me eigen. Ik zoû dolgraag iemand anders willen zijn. Het is over jezelven, antwoordde Hallward, met zijne ernstige diepe stem; en ik moet het je zeggen. Ik zal je niet langer dan een half uur lastig vallen. Een half uur, zuchtte Dorian en stak een cigarette op.
"Wat is er, wat is er?" vroeg hij ruw-driftig. "Niks, meneer," antwoordde Bram verbaasd, "hoofdpost, meneer?" "Nee,.... breng 'm maar liever naar 't station, maar loop vooral hard!" "Ja, meneer!" En Bram ging weg. Toen bedacht Bernard zich dat hij vergeten had den brief te copieeren. Hij bromde een paar vloeken en schold mopperend op zich zelf. Hij werd kregel.
"En is de Ammiraal al aan boord?" "Ja, hij is in de kajuit! Maar stil, daar komt jou Kregel Mennonietje aan. 'T is toch een vent, die Witte! Jammer, eeuwig jammer, dat hij zoo 'n bullebak is!" "Hei daar, luie slampampers, waar is je Ammiraal?" vroeg Witte zoodra hij een voet op het dek zette en onze twee mannen in het oog kreeg. "'K zal hem gaan roepen, Ammiraal! Hij is in de kajuit!"
Zou de hoop moeten opgegeven worden, het natuurverschijnsel te zien, dat tot zooveel verhuizingen aanleiding had gegeven? Zou men de waarneming tot het volgende jaar moeten uitstellen? Of moest men haar hardnekkig in andere luchtstreken gaan vervolgen? Waarlijk, het was zoowel voor miss Campbell als voor Olivier Sinclair om er kregel van te worden.
Eindelijk was ons schip in Wintermaand van 't jaar '7 weer kant en klaar voor de reize en op zekeren dag kwamen de kapitein en Marten onverwacht aan boord. Marten kwam terstond bij me en betoonde zijne vreugde door mij alles te vertellen wat hij van Den Briel wist. Het "Kregel Mennonietje" ging nog altijd school en was in dien tijd heel wat gegroeid.
Hoe dwaas! zij weet, dat ik een meisje ben, En dwingt den brief mij niet ter lezing op! Zij weet toch, meisjes zeggen zedig "neen", Maar wenschen, dat de vrager "ja" versta. Foei, foei! hoe grillig is die dwaze liefde! Die als een kregel kind de voedster krabt, En dan vol deemoed fluks de roede kust.
Tusschen twee gevlamde marmeren kolommen vinden we den aardbol, daarachter den steen, die in gouden letters den roem en de bedrijven ter zee van den »Kregel Mennoniet« in het Latijn vermeldt. Links van den steen staat de zeegod Neptunus, met den drietand in de hand en een dolfijn aan zijn voeten; rechts zien we den krijgsgod Mars, met den haan als zinnebeeld der waakzaamheid.
"Ik ben zoo kwaad en verdrietig, dat ik er vooreerst heelemaal niet meer aan denken wil, en misschien wel nooit meer," antwoordde Meta kregel. "Als John wezenlijk niets van die zotte geschiedenis weet, vertel het hem dan niet, en laten Jo en Laurie hun mond houden. Ik wil niet bedrogen en geplaagd en voor den gek gehouden worden 't is schande!"
't Was duidelijk te bemerken, dat zij er onder leed; zij werd stiller en meer in zichzelve gekeerd dan vroeger, enkele malen zelfs kregel en ontevreden van humeur, zoodat haar grootvader bezorgd vroeg: "Scheelt er wat aan, mijn kind? Hindert je iets?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek