Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Men vindt in zee dikwijls ringwormen, die zóó lang zijn, dat de staart als het ware niet meer in betrekking staat tot den kop, zoodat zij zich kunnen bijten, zonder het zelf te gevoelen.
Daar stond een dubbele rij krijgslieden opgesteld, gekleed in antilope-vellen, door lianen bijeengehouden, het hoofd versierd met den kop van den steenbok, door welker horens de heele troep wel wat op een kudde geleek. Raggi, de "kolonel", was getooid met een buffelkop, hij droeg pijl en boog, een bijl in zijn gordel.
Désiré stak zijn goedigen kop door de armleuning en likte haar krullekopje. Sprong toen achter haar om naar den anderen kant, maar voordat hij haar gezicht kon vinden, trapte zij achteruit: "Ga je weg! naar beest!" Zóó erg meende zij het niet! Ze schrok er zelf van. De hond sprong jankend op zij en liep hinkend op drie pooten de deur uit, de gang in, naar Tony. Zus keek hem na.
Mijn kopje daar, sprak Peter, is niet zeer gelijkend, vrees ik .... maar mijn model is ook zoo bitter jong, Vere, en ik ben zoo vreeselijk rap te werk gegaan. Hij lachte gul en opende breed zijne kloeke rechtschapen handen. Vere's krachten braken, toen ze, naast zijn zwarten stoeren kop, het broze doorschijnend steenen kopje zag. Ho, fluisterde ze vreemd, goede Simon, het is mijn pover kind! ....
Nu moet ik je verzoeken, het niet meer te zeggen!» zei de groote Klaas weer, «want als je het nog eenmaal zegt, dan geef ik je paard een slag voor den kop, dat het dood neervalt; dan is het met hem gedaan!» «Ik zal het waarlijk niet meer zeggen!» hernam de kleine Klaas.
De kop is, evenals de bovenzijde van den romp, roodachtig grijsbruin, de onderzijde wit. De Groote Hazelmuis, die reeds in den ouden tijd aan de Romeinen onder den naam Nitela bekend was, behoort hoofdzakelijk thuis in de gematigde gewesten van Middel- en West-Europa.
Jantje is ook een bizonder kind, en dat is-ie." "Ik dacht wel, dat u dat zeggen zou," lachte Dik. Zevende Hoofdstuk. Hoe Jantje uit rijden ging, en bij slot van rekening een dwaze vertooning maakte. Wat reed Jantje heerlijk. Zijn bok stapte parmantig over den weg, met den kop fier opgeheven, en Jantje hield de leidsels in de eene en de zweep in de andere hand.
Twee arenden vlogen er over heen.... Toen boog ik mijn kop naar Charis. Zij sloeg juist de oogen op en zij riep, angstig: Mijn lief, waar zijn wij? Ik wist niet hoe haar te antwoorden, bang haar met mijn rauw gebalk te verschrikken. Maar zich richtende op de knieën, herhaalde zij: Mijn lief, mijn lief, waar zijn wij? En zij sloeg de armen om mijn nek.
En in de vlugge, sierlijke wijs, waarop ze half steigerend den gehoornden kop ombuigen, om in het neervallen den stoot toe te brengen, geven ze u het toonbeeld van speelschheid, van trots en ijdelheid tegelijk.
Baai was hem bijna ontsprongen en nu, in 't verschot van de verrassing buitelde het ineens zijn onwillige zottigheid uit en wilde wegrennen. De vier hoeven kletsten twee en twee overhand tegen den harden grond met wreeden zwong van zware pooten en slaanden kop.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek