Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 oktober 2025
Haar echtgenoot wist het, maar kon er niets aan doen. Al zijn pogingen om haar tot een verklaring te bewegen stuitten af op een ondoordringbaren muur van kluchtig misverstand. Uiterlijk was alles hetzelfde, maar hun intieme verhouding tot elkander was geheel veranderd. Zoo sterk Alexandrowitsch zich in zijn officieel leven gevoelde, zoo zwak gevoelde hij zich hier.
En toch heb ik de rol van Anna Maria vervuld, om u genoegen te geven, edele heer!" Hierop hief de nar een ander gezang aan, een soort van kluchtig liedje, waarop de ridder, de wijs vattende, antwoordde: DE RIDDER EN WAMBA. Er kwamen drie gasten uit Zuid, West en Noorden, En zongen bij beurten een lied, Opdat ze de weduw van Wycomb bekoorden, En zeg mij, welk weeuwtje verhoorde hen niet?
Dat zijn immers de grootste dwaasheden!» En nu geleek de wassen pop sprekend op den ouden heer met zijn breedgeranden hoed; zij zag er even geel en gemelijk uit. Maar de bloemen sloegen hem tegen de dunne beenen; en nu kromp hij weer ineen en werd een kleine wassen pop. Dat was heel kluchtig om aan te zien; de kleine Ida kon zich niet van lachen onthouden.
Nog een voorbeeld. Gelijk ik hier voorgesteld en bewezen heb, dat eene groote bedijking vele morgentallen in zich heeft, en weinig roeden dijks op ieder morgen bedraagt, zoo zal ik alhier nog een kluchtig stukje voorstellen, hetwelk niet mogelijk schijnt te wezen; datzelve zal ik van de hoogte nemen en brengen het in de breedte, en wordt nog eens zoo groot.
~Dronkenschap.~ Toen men aan Cimber, die zich niet zelden aan drank te buiten ging, de vraag stelde deel te nemen aan het eedgenootschap tegen Cezar, en eenigen twijfel aan den dag legde met betrekking tot zijn gevoelens te dien aanzien, antwoordde hij vrij kluchtig: "Zou ik een dwingeland verdragen? ik kan naauwlijks den wijn verdragen."
«Dat is kluchtig!» zei de toovenaar. «Ja. Maar wat denk je wel, dat het is?» vroeg Kriebel-Krabbel. «Kan je het verklaren?» «Nu, dat kan men toch wel zien!» zei de ander. «Dat is immers Parijs of een andere groote stad; want ze gelijken allemaal op elkaar. Een groote stad is het!» «Het is putwater!» zei Kriebel-Krabbel.
Hoog boven in de ijle, heldere lucht vloog een engel met een bloem uit den tuin van den hemel. Terwijl hij de bloem kuste, viel er een heel klein blaadje af, kwam in den weeken grond midden in het bosch neer, schoot terstond wortelen en groeide tusschen andere planten op. «Dat is een kluchtig ding, dat daar staat,» zeiden de planten.
"Zouden wij den burgemeester niet voor een paar uren om zijn rijtuig kunnen vragen? Wat dunkt u, grootmama?" "Wat een kluchtig denkbeeld van u, Army! gij begrijpt toch wel, dat niemand in zulk een aartsvaderlijk ding kan zitten." "Maar grootmama! Ik geloof trouwens ook, dat de wagen heden niet disponibel zou zijn, omdat de familie gewoonlijk Zondags zelve een toertje maakt."
Dat kon de oude man niet velen, en dan zei hij, evenals nu: «Hoe kan men een kind nu toch zoo iets in het hoofd brengen? Dat zijn immers de grootste dwaasheden!» Maar de kleine Ida scheen het toch heel kluchtig te vinden, wat de student van haar bloemen vertelde, en zij dacht dikwijls daaraan.
Zoo ontstaan uit dit mijn kluchtig dronkenmansspel zoowel de laatdunkende wijsgeeren, wier plaats nu de door den grooten hoop zoo genoemde monniken hebben ingenomen, als de in het purper gedoste koningen en de vrome priesters en de driewerf heilige pausen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek