Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
Zie, hoe de nachthemel begon te klaren al, hoe het donker dun werd en hoog boven de huizen klom. Maar ginder, van uit het midden uit, daar gromde het toch nog; 't was als een broeiende wolk die geluid uitmistte boven de straten. Langzaam wandelde hij tusschen den dooden tooi in de stille straat.
Toen zei 'k tot u: Panthea, zie mij aan: Maar in de diepte van die dierbare oogen Zag ik nog altijd: "Volg, o volg!" "O volg!" De rotsen, op dees klaren voorjaarsmorgen, Spotten met onze stem, als spraken geesten. Het is een wezen zwevend rond de rotsen. Wat fijne heldere geluiden! Luister! Echo's wij, luister! Wij wijlen niet: Als dauwdrups luister Ge kort maar ziet Zee-geboorne! Hoor!
Zwijg, wijf, zwijg, wederzei hij kalm weg, de gebuurs gaan 't weer hooren en.... Dat zij 't verdomd hooren! heel de wereld moest 't hooren! dan zoudt ge daar in uw nest niet liggen rotten bij schoonen klaren dag, als de jongens zonder eten naar schole zijn. Hm, 'k heb het
Uit de zilverige stilte van het huis glanst den man als hij heem-keert een klaren glimlach tegen: over den rozigen zuigeling buigt zich het zachte gelaat der aanminnige vrouw. Vrolijk en vrij dartelen de krachtige bloeiende kinderen, genietend in wilde zorgenlooze uitgelatenheid hun jeugd.
Maar verder op daar voelde hij zich in eens in een heerlijke ruimte en lucht; de straat was weg en de dronkenschap en de roes en de begoocheling van het klaterende licht. Begeerig stond hij stil en zoog zich de longen vol aan den klaren en kouden morgen.
Het was een welig behagen voor den jonkman aan den klaren disch te zitten en naar de vrome woorden van den priester te hooren, zijn leven van de laatste maanden scheen hem onwezenlijk toe. In de sacristij, waar de zelfde gele bladen muziek van vroeger lagen, zongen zij een lofzang samen, de een was door de stem van den ander tot serene wijding geroerd.
Met onzekere, doch snelle stappen doorliep hij de straten, die van de Vlierstege naar zijne woning leidden, kwam eindelijk, eer hij het nog bemerkte, bij de Stadvest en klopte aan eene deur, die bij klaren dag, door hare bloedroode verf, het huis van den scherprechter aanduidde. Zoo haast de knecht opendeed, vroeg Geeraart: "Welnu, Jan, is de Schout hier geweest?" "Ja, hij gaat daareven weg.
Die burgerman met zijn witte das lachte mij vriendelijk groetende toe, en op mijn "Donker luchtje mijnheer," meende hij: "Dat het nog op kon klaren," och, doodeenvoudig: dat het nog op kon klaren.
"Niets, mevrouw, niets," antwoordde hij, "en toch schijnt de horizont een weinig op te klaren, onder den hevigen wind die nog meer gaat aanwakkeren." "En volgens u, Dick, kan de Amerikaansche kust niet ver meer af zijn, nu?" "Dat kan zij niet, mevrouw, en als er iets is dat me verwondert, dan is het dat zij nog niet in 't gezicht is!" "En toch," hernam Mevr.
's Avonds staat bij een uitbarsting een hooge, gloeiende vuurkolom tegen den klaren hemel, en toch leven de menschen er rustig in de onmiddellijke nabijheid van die geweldige natuurkracht, die telkens weer de noodlottigste verwoestingen aanricht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek