United States or Samoa ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Meester, Nel is er niet,« schreeuwde Jo zoo hard hij kon. »En Kee ook niet,« riep Klaas. De oogen van meester en juffrouw gleden over het groepje kinderen heen. Geen Nel.... geen Kee! »Meneer, 't wordt tijd om in te stappen,« zei de conducteur. Meester wist niet, wat hij doen zou. »Kinderen, stapt in,« riep hij eindelijk. »Vlug!« Heel ordelijk ging alles toe.
Het viertal verliet weldra den straatweg en sloeg een zandpad in. Dat volgden ze een heel eind en toen moesten ze door een boschje. En daarna gingen ze langs een heel smal paadje, waar ze achter elkaar moesten loopen. Eindelijk had Klaas de woning bereikt, waarheen z'n moeder hem met een boodschap had gezonden.
»Wat flauw«, mopperde Klaas, toen hij opnieuw spelen ging. Eindelijk kwam de meester buiten. 't Was een lange man met een bril op. Hij praatte een poosje met Jo en Nel. En toen wist hij alles, wat hij weten moest. De school begon. En weet je, waar Jo nu zitten moest? Naast Klaas, in de vierde klasse. »Jelui zijn immers buren«, zei meester. Klaas had een kleur als vuur.
»Kijk,« riep Klaas ineens, »daar zit een gat in den stam. Daar kan best een nest in zitten.« Hij stond op en Jo eveneens. Klaas nam een stok en sloeg tegen den stam: klets, klets, klets.... »Rrrrrrr,« ging het plotseling en een musch vloog uit het gat. »Zag je dat?« schreeuwde Jo. »D'r zit vast een nest in. Zullen we eens kijken?«
Neen, ik heb me wel geneigd gevoeld instemming te betuigen, toen ik over de houding der mannen van de reddingsboot harde woorden hoorde spreken, maar in de rust van deze nabetrachting de feiten en omstandigheden nog eens goed overwegend, kom ik tot deze overtuiging: Klaas Ree en zijn makkers van het loodswezen waren helden, die hun roem ten volle verdienen; schipper Sperling, zijn neef Sparling en Moerkerk van den blazer "Van der Tak", die zoo handig hun voordeel deden met de ervaring van de eerstgenoemden en de voldoening mochten smaken de drie laatst-overlevenden van het wrak te bevrijden, waren helden evenzeer.
»'t Zal wel veranderen«, lachte hij; »'t zal wel veranderen.« Jo en Klaas maken kennis. Den volgenden middag gingen Jo en Nel naar de dorpsschool. Ongeveer zeventig kinderen vermaakten zich op de speelplaats. Ze maakten een lawaai, dat iemand hooren en zien verging. Maar toen de twee stedelingen kwamen, werd alles stil. »Daar zijn ze; daar zijn ze!« Zoo klonk het van alle kanten.
"Dan zal ik u ook niet meer vragen," hervatte de page: "hoor! hier hebt ge twee brieven, beide zonder opschrift: dezen, waar ik het kruis op gemaakt heb, om hem te onderscheiden, bezorgt gij te Tiel, ten huize van Klaas Meinertz den schrijnwerker.
Het werd bang en maakte, dat het weg kwam. »Hoera«, schreeuwde Klaas, »de vijand vlucht.« Toen rolde hij opnieuw onderst-boven en lachte, dat zijn wangen paars werden. »Ik heb 't gewonnen, de vijand is verslagen«, riep hij. Eindelijk stond hij op en ging naar Jo toe. »Hè«, zei Jo, »ik was zoo bang, dat het je kwaad zou doen. Viel je?«
«Wat heb je daar gedaan?» riep de kleine Klaas, snelde de deur uit en pakte den waard bij den kraag beet. «Je hebt mijn grootmoeder gedood! Kijk maar eens! Er zit een groot gat in haar voorhoofd!» «O, dat is ongelukkig!» riep de waard en sloeg zich met de handen voor het hoofd. «Dat komt alles van mijn opvliegendheid!
Reynhove had dadelijk met voorkomende beleefdheid al de vouwstoelen uit de kajuit gehaald en zette die op het dek neder, ten einde de dames plaats konden nemen, terwijl Klaas, de schippersknecht, een tafel aanbracht en Weinstübe een paar flesschen opentrok en de glazen inschonk.
Woord Van De Dag