Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
»Ja, heer! maar het is te hopen, dat het beter afloopt." »Ben je weer beangst, Marti? We zijn nù toch heel sterk. De heele bala der Kenjaoe's is immers bij ons!" »Maar de Sibaoe's zijn in hun eigen land sterk genoeg, om den bala te verslaan. Zij kunnen ons ook in een hinderlaag lokken en dan is 't met ons gedaan."
Volgens de berichten moet de bende der Sibaoe's ruim honderd man sterk zijn en ik tel hier onder de Kenjaoe's minstens honderd en vijftig flinke, strijdbare mannen." »Ze zijn bang voor de tooverijen der Sibaoe's, heer," zei Marti. »Ik geloof niets van al die verhalen. De een maakt den ander met zijn sprookjes bang."
De Sibaoe's hadden zich berucht en gehaat gemaakt, doordat ze meermalen groote roof- en sneltochten in het land der Kenjaoe's ondernomen hadden. Machtelooze woede kenmerkte alle uitingen van de laatsten. Gaarne zouden zij eens geducht met deze Sibaoe's afrekenen, maar ze voelden zich te zwak om tegen hen op te trekken.
Het kostte groote moeite, hieruit een aantal bijeen te krijgen voor een vergadering, waar men het nieuwe krijgsplan kon bespreken. Eindelijk kon Kees het woord nemen. Hij begon met een herinnering aan de behaalde zege. Maar hiermee was de taak der Kenjaoe's niet afgedaan. De antoe's hadden hen geholpen. Door nieuwe heldendaden moesten zij nu de antoe's hun dankbaarheid toonen.
Beladen met levensmiddelen spoedden de mannen zich weldra door het bosch. Met de meeste zorg volgden zij de sporen. Weldra vond men de Kenjaoe's, die het eerst het bosch waren ingegaan. Deze waren juist van plan terug te keeren, daar de sporen onafgebroken verder voerden. Nu werd de tocht gezamenlijk voortgezet. De bekwaamste spoorzoekers liepen vooruit.
Van dezen toestand maakte de reserve der Kenjaoe's gebruik, om de overgeblevenen van achteren aan te vallen. Onder leiding van Petinggi Datoek stormden zij te voorschijn. Vol ongeduld hadden zij liggen wachten, tot hùn oogenblik gekomen was. En nu zagen ze hun kans schoon. Het tijdstip was inderdaad gunstig gekozen. Groot was de ontsteltenis onder de Sibaoe's.
»Zouden de Kenjaoe's gaarne zien, dat ik een paar dagen bleef?" informeerde Kees vriendelijk. »Ja, heer. Zij vinden, dat u niet alleen de gevaren, maar ook de vreugde met ons moet deelen." »Nu dan, het is goed! Ik zal nog eenige dagen in Tapang blijven om de feesten te zien." »Dat is goed gesproken, heer!" Verheugd verwijderde de Dajak zich, om de heuglijke tijding aan de anderen mede te deelen.
Waarom zouden we daarheen gaan? Het lijkt mij het verstandigst, zoo gauw mogelijk naar huis te gaan. De diamanten zijn toch verloren. Die zullen wel in bezit komen van den verrader, Amat. Ik hoop, dat de Sibaoe's hem snappen en zijn kop afslaan." »Misschien konden we hier vandaan gemakkelijk bij de Kenjaoe's komen. Als we in hun land zijn, weten we den weg naar huis."
De Dajaks zwegen op deze vraag, doch keken elkaar tersluiks even aan. »Denk aan mijn woorden! Alleen indien ge naar waarheid antwoordt op mijn vragen, kunt ge op mijn hulp rekenen. Anders lever ik u over aan de Kenjaoe's!" Dit dreigement was voldoende om de menschen weer aan 't praten te krijgen. »Een paar rijstoogsten geleden is hier ook een blanke geweest.
Als ze wat beschaafder worden, gaat die onmenschelijke gewoonte er ook wel uit. Nu weten ze immers nog niet beter." »Dat geloof ik ook wel, heer." »De Kenjaoe's zijn heel goed voor ons geweest. Zij hebben ons als hun beste vrienden behandeld." »Ja, heer! maar die Sibaoe's zijn toch nog echte, gemeene moordenaars." En deze meening hield Marti.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek