Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
In het huis klonk nog gekerm en geschreeuw en de Kenjaoe's onder de woning beijverden zich, de ongelukkigen, die volmaakt weerloos waren, met lanssteken af te maken. Tenslotte stormden een paar aanvallers de ladders op en betraden het huis om in de lawangs hun bloedig bedrijf te voltooien. In een oogwenk was alles afgeloopen en onmiddellijk daarop werden alle slachtoffers gesneld.
»Het eenige middel is, een paar Sibaoe's te ondervragen," overlei hij in zich zelf. »Maar hoe krijg ik dat gedaan? De Kenjaoe's maken geen gevangenen. Die snellen onmiddellijk alles wat in hun handen komt. Ik zal er eens met Petinggi over spreken. Die moet mij helpen, om een paar Sibaoe's levend in handen te krijgen."
Eindelijk bereikte men den voet van het gebergte. Weldra vond men ook de sporen van de teruggekeerde bala der Kenjaoe's. Toen men ten slotte in het groote ravijn aankwam, was de geheele macht daar reeds gelegerd. Een luid gejuich ging er op, toen Kees met zijn gezelschap in 't gezicht kwam. Vóór de bala het rotshol doortrok, liet Kees de gevangen Sibaoe's voor zich brengen.
De Dajak schrok en riep beschaamd uit: »Neen, heer! Dat hebben we vergeten. U moet niet denken, dat de Kenjaoe's ondankbaar zijn; doch het genot, eindelijk eens wraak te kunnen nemen, doet ons alles vergeten." »Dus krijg ik geen gevangenen?" vroeg Kees scherp. »Den volgenden keer zult u ze hebben! Ik sta er voor in, heer!" »Ik moet het eerst zien, voor ik het geloof, Petinggi!"
Toen verklaarden ze, terug te moeten gaan. Opnieuw begon het afscheid nemen. Opnieuw voelden Kees en Marti, dat het zwaar viel, van deze ruwe, maar trouwhartige zonen der wildernis te moeten scheiden. Onder een donderend afscheidsgejuich der Kenjaoe's roeiden ze eindelijk met hun beiden weg. Snel voeren ze stroomafwaarts. In weinige minuten hadden ze hun vrienden ver achter zich gelaten.
Nieuwe drommen vijanden rukten van den tegengestelden kant aan. Voor ze zich herstellen konden van hun ontzetting, waren velen met parang en lans neergeveld; slechts een klein deel, waarvan de meesten nog wonden had bekomen, wist door het struikgewas aan de wraak der Kenjaoe's te ontkomen.
Daarachter ging Kees, vervolgens Marti en Amat; daarna kwamen de twee andere Kenjaoe's, die evenals de gids en de Maleier de levensmiddelen in hun draagmanden op den rug droegen. Marti droeg alleen wat bagage van zijn heer en de patronen voor de vuurwapenen. Aanvankelijk vorderde men goed. Het terrein was heuvelachtig, maar er was een goed boschpad.
Met moeite ontweek hij diens geweldige parangslagen. Daar was echter de trouwe Marti naast zijn meester gesprongen en weldra lag de Sibaoe zieltogend ter aarde. Kees had geen gelegenheid gehad naar de andere Kenjaoe's om te zien. Nu twee dooden aan zijn voeten lagen, keek hij rond. De strijd was al bijna afgeloopen; een groot aantal doode of zwaar gewonde Sibaoe's lag over het pad verspreid.
De Kenjaoe's volgen u gaarne, omdat u hun altijd geluk brengt. Uw antoe's zijn zeker heel sterk." »Ja," lachte Kees, »mijn antoe's zijn sterker gebleken dan die van de Sibaoe's." »Wilt u vandaag nog vertrekken, heer?" »Ja, zoo spoedig mogelijk! Waarschuw de mannen maar, die met me meegaan. Nu moeten we nauwkeurig afspreken, waar we elkaar zullen ontmoeten. Het beste lijkt mij, bij de rotsgang."
Maar de meeste Kenjaoe's wilden nog geen afscheid nemen. »Wij zullen u een eindweegs vergezellen, heer!" Ontroerd door deze hartelijkheid stapten Kees en Marti in hun bootje. De Kenjaoe's bemanden de andere booten en weldra zette de heele flottielje zich in beweging onder toejuiching van hen, die achter bleven. Twee dagen begeleidden de trouwe Kenjaoe's de beide reizigers.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek