Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
De Walaam, het priesterschip, waarop we dus terecht kwamen, was alles behalve geriefelijk en daarbij in 't oogvallend vuil. Het eten was er ook niet best en het was moeilijk om de stewardes, die tevens als kellner fungeerde, te beduiden wat we wilden eten; het ging al even weinig gemakkelijk haar aan 't verstand te brengen dat we drie slaapplaatsen noodig hadden.
Ook waren er groepjes personen, die gezamenlijk uit één pijp rookten, die dan van mond tot mond ging. Geen pijp werd door den kellner neergezet die hij niet eerst zelf geprobeerd had en eerst als hij goed brandde, kreeg de besteller hem.
Plotseling ontdekte Schaunard, die uitstekende oogen had, dat de glazen leeg waren. "Voor den duivel," zeide Rodolphe; "het is de avond vòòr Kerstmis; wij zijn allen goede Christenen .... we moeten een extraatje nemen." "Waarachtig, zeker," zeide Marcel, "laten we bovennatuurlijke dingen bestellen." "Colline," voegde Rodolphe eraan toe, "bel den kellner eens." Colline belde als een bezetene.
De kellner was van verbazing driekleurig geworden. Langzaam liep hij naar het buffet en deelde daar den eigenaar van het café de buitengewone dingen mede, die ze hem besteld hadden. De café-man dacht, dat het een grap was, maar toen er weer gescheld werd, ging hij zelf naar boven en wendde zich tot Colline, voor wien hij een zeker respect had.
Toen den volgenden morgen de vrienden zich aan het ontbijt verzamelden, ontbrak Van Aartheim. Zij wachtten lang, maar informeerden eindelijk bij den Kellner. Deze berigtte hun, dat die heer nog laat in den avond vertrokken was, en een briefje voor den Heer Torteltak had achtergelaten.
"Ich bin sechs Wochen hier, und immer Regen! Regen!" Een vrouw met rozen komt binnen: "Rosen gefällig meine Herrschaften." De stumperd druipt en maakt de ruggen der gasten aan tafel nat. De kellner zet haar de deur uit. De tafel duurt veel langer dan gewoonlijk, want niemand heeft haast; clubjes heeren zitten na het dessert bij elkaar, rook sigaren en drinken champagne.
Op den afgeronden top konden wij, daar de nevels waren weggetrokken, uitzien over bosschen en vlakten. De top was bezaaid met brokken graniet, en het Brockenhaus lag vóór ons, met sneeuw eromheen opgehoogd tot de vensters. De toegang tot de deur was tusschen sneeuwmuren opengehouden. Op ons kloppen deed de voor den winter er gestationneerde kellner open.
Ze keek bewonderend om zich heen naar de smaakvolle meubeltjes en de hooge manden met bloeiende planten, die hier en daar waren neergezet, tot de portier haar vroeg wat er van haar dienst was. Zij zeide het hem en had nauwelijks het woord "barones" genoemd of een kellner stond naast haar. "Wenscht u aangediend te worden?" vroeg hij.
Voorbij ons tafeltje zwartten de paren, wind aanwuivend. Voorbij ons tafeltje wapperden de opwaaiende rokken, dreunden de wiebelende mansbeenen. Voorbij ons tafeltje gierlachte van dronkenheid de oude dronken burgerjuffrouw met den grijnzenden kellner. "Scheelt er wat an?" De vraag ging als een lamlendigheid bij de vieze opgewondenheid. "Mij?... Niks." "Je ben zoo stil." "Ik, wel nee."
Het begon warm te worden in de zaal. De dame die zoo lang naar den jongen kellner had gestaard, wenkte hem en verzocht hem minzaam de middendeur open te laten staan. Door de vestibule heen zag men nu in het wuivende groen van den tuin, die aan den anderen kant van het hotel was. Men beproefde ook door een venster versche lucht te krijgen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek