Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 november 2025
Vele pogingen om binnen te komen deed de vaandrig trouwens niet, want de hond zat hem alweer op de hielen, wat er niet beter op werd, toen van achter het schuurtje werd geroepen: »Sa-sa-Kees, pak ze! Toe maar Kees, pak ze!"
Zou het niet beter zijn, ze ongemerkt te blijven achtervolgen? Dan bestond er groote kans op het ontdekken van hun geheimen weg. Dan kon men in hun land doordringen. Kees zag in zijn verbeelding de diamanten reeds in zijn bezit. Zoodra de dag aanbrak, ging Kees met Petinggi Datoek overleggen.
Eenige passagiers zitten pratend aan 't ontbijt de meesten zijn nog in hun hutten. Aan dek is Kees bezig met het vastsjorren van een paar stoelen, voor de twee dames die betoel, betoel ziek zijn en op last van den dokter elken dag even aan dek moeten. Een passagier, die ook lucht hapt, vraagt hem: En heb jij ook 'n goeie Sinterklaas gehad, Kees? Ik, meneer?
Uit hun oogen sprak echter duidelijk wantrouwen in de bedoelingen van den blanken man. Ze konden zich niet voorstellen, dat deze hen zou laten leven. Was dat misschien nog niet veel erger? Zouden ze niet gemarteld en gepijnigd worden? Dan verkozen ze nog liever een snellen dood! »Hebt ge mij verstaan en goed begrepen?" vroeg Kees, hen één voor één in de oogen ziende. De mannen knikten.
Maar vechten kan hij ook, en bang-zijn is een woord, dat hij niet en kent. Eerlijk is hij als goud en ... het Vaderlandt ghetrouwe!" "Dat's waar!" zeide Jonge Kees op zijne beurt.
Tegen een schuurtje, achter op het erf, dat gebruikt werd als bergplaats voor landbouwgereedschappen, was een hondenhok geplaatst, waar Kees, de groote hofhond, aan een ketting lag. 't Was een vriendelijke hond voor de huisgenooten, maar vreemdelingen konden hem niet vertrouwen, want hij beet ze zonder genade met zijn groote tanden in de beenen, dat het bloed te voorschijn kwam.
Hei daar, jij met je mooie eerepenning, steek je handen uit je mouw, of...." "Ik ga al, stuurman, ik ga al!" antwoordde Jonge Kees. "Maar zeg, zie-je wel, dat Blake zoo raar doet?" "Hij zelf of zijn schip? Wien of wat meen-je?" "Het schip, ik en ken hem niet!"
Maar hij bewoog zich niet. »Kom Kees! kom Kees! Kees Kees Kees!" hield Marten vol, en hij klapte met beide handen op zijne knieën, om den hond tot zich te lokken.
»Ik heb u verder niets te zeggen.» »Dan is mijn werk hier afgeloopen. Ik geloof, dat het mijn plicht is, eerst een onderzoek in te stellen bij Kees van der Vliet en daarna bij Arie de Zwaan. En het zou mij niet verwonderen, als ik den dief vandaag nog snapte. Mevrouw, uw dienaar! Adieu, mijnheer Valk!» Met eene buiging en een handdruk verliet het hoofd der gemeente de woning.
Die Koningsmoorder zou wel denken, dat we aan den haal gingen!" Men gaat voort met visschen. De Engelsche vischschuit komt al nader en nader en er klinkt een hevig gelach aan boord nu Jonge Kees zijne netten leêg ophaalt. "Hij lacht ons uit!" zegt een matroos. "Laat ze maar lachen! 'T is beter dat ze om ons lachen dan dat ze om ons huilen!" Nu haalt de Engelschman zijne netten ook leeg op.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek