Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
"Voor mijn niet kwaad," zei Sprotje, berustend; "meissies as ik motte lang geduld hebbe, voor ze wat goeds krijgen.... maar 'k ben er nou al twee jaar.... met goeie getuigen zal 'k nog wel eens beter terecht komme...." De jongen zag haar met een stille vertrouwelijkheid aan. "Voor je zoover ben, mot je heel wat doormaken, hé?" vroeg hij.
We komme d'er toch nog wel? vroeg ze, toen het tuinhekje dichtklapte. Ja, wij zijn bijtijds, zei Groo'va. Zeg Groo'moe nog eens goeden dag. Tusschen de groote begoniabladen zag ze, stilstaand, Groo'moe's gezicht. Ze wuifde met hand en handschoenen; een van de handschoenen viel; toen ze hem had opgeraapt, wuifde ze nog eens. Bij den draai van den weg bleef ze even staan, en wuifde weer.
"Je mag eve bidde nog, Arie uit de Hazestraat... Dan is 't uit"... "Laat me nou leve... 'k Zel nooit meer hier komme"... "'k Begin al te tellen... tot honderd... Bid nou maar gauw... anders is 't uit"...
'n Joden loopmeissie, hijgend van 't rennen, met malle oogen, omdat ze zùlleke boodschappen most zeggen, vroeg of de juffrouw dadelijk nòg is bij Jacobs wou komme, want zoo as de juffrouw d'r hiele gelich had, was 't water losgekomme, most ze maar zegge. "'t Water!", riep Rozetje, verrast en verschrikt, toch kalm als vrouw die erger gevallen heeft meegemaakt: "'t water losgekomme? Dat ken nie!
"Ja...." zei het kind, "de juffrouw vroeg, of u van avond niet eris even an zou kunne komme." Toen knikte de vrouw van voldaan te zijn, en Ant zei: "'t Hei je kranig gedaan, Merie!" "Sprotje, me dotje!" relde Sien; maar de moeder en Ant vonden, dat er nou volstrekt niet geplaagd behoefde te worden, en ze vroegen nog honderd dingen; er kwam geen eind aan.
"Wat dacht je gister toen 'k je zoende?" "Dat von 'k lekker." "De komme in me eene hand ware haast gevallen." "Goed dad-ze nièt gevalle zijn voor de slag dan had 't zoo kort geduurd".... "Ja zoo kort," zei hij, hijgend 'r handen knijpend, zich bedwingend om dien mond met de witte, kwellende tandjes niet woest te grijpen. "Je was bang om me eerder te zoene"...
Jan, 'n eind verder met z'n tweëen te dicht op den rand was gevaarlijk kreeg 'n schudding van lol. "Godvergeefme daar loopt-ie 'n halfuur voor uit! 'n Voren as 'n wòrm!" "D'r komme 'r wel meer, as je geduld heb", zei Eleazar, 't vischje grijpend en naast zich leggend.
«Mot ik morgen weêrom komme, menheer?" vroeg hij, uit zijn nat gezicht nog lachend. «Nee." «Overmorgen?" «Nee." «Niet? Dan zal u me wel weêr kommen halen." Hij draafde weg, met het geld rammelend. In de verte van het pad hoorde ik hem nog aangaan tegen de kinderen met zijn luidruchtige jongensstem; maar in huis was het opnieuw stil.
Kan je denken! dan was ie al lang de laan uit! Ga weg, smeris! anders krijg je bij ongeluk een steen tegen je kop!" "Wacht nou een amerijtje!" raadde de agent gemoedelijk; "dan selle me d'r een eind aan maken. Hou jullie je nou even kalm, dan gaane wij na binne!" "Hoera! De Skoltianen komme d'r uit!" "Ga jij gerust je gang, vader!" riep een forsche kerel. "Ik zal ze hier wel even zoet houen!"
Die nam mijn mee na 't ziekehuis, maar daar wier eerst nog een andere commissaris geroepe, die wèl een baard had, dat ik zijn mond niet zou kenne zien. En die snijer zeit: "ik zou maar spreke, want je eige vrouw is 't komme verklappe ..." Daar gaf 'k natuurlijk geen asem op, was 'k te dom voor, en gaf 'm me leitje, dat ie 't maar op mos schrijve ... "Je kunt gaan!" zeit die dokter.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek