United States or Saudi Arabia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Waar wilde je heen? vroeg ik hem. Naar het kamp. En waarom? Waarom? Wel, omdat Welentschuk gewond is, zeide hij met hetzelfde domme lachje. En wat gaat dat jou aan? Je moet hier blijven! Hij zag mij verwonderd aan. Vervolgens keerde hij zich rustig om, zette zijne muts weer op en ging naar zijn post terug. Het gevecht was over 't algemeen gelukkig geweest.
En gij, mijnheer Droi! want gij zult daar wel verstand van hebben, neem dien dwazen molenaar die soepterrine van zijn hoofd, en gesp die sabel los." Nadat dit alles geschied was, zeide zij: "En jij, Frits Sahlmann, jou oude babbelaar, jou deugniet!
Ja, dat wist ik wel; ik heb den stoet gezien. Een treffend gezicht. Neen! begin nu niet weer te schreien. Papa komt strakjes ook, om de heeren uit jou naam te bedanken; hij dacht, dat zou je genoegen doen. En als alles afgeloopen is, dan ga je met ons mee, niet waar?"
"Ja ja, jonge menschen kunnen sterven, maar oude menschen moeten sterven!" hernam Tink, wat wist hij dat goed! "Ieder heeft zijn tijd man, maar toch, aan jou had ik zoo graag nog heel lang je vrouw gegund." Wel vriendelijk! "'t Was zoo'n goeje ziel." Tink kende dan toch onderscheid tusschen "kwaaje" en "goeje" zielen.
"En zie eens!" zegt de molenaar en trekt zijn hand van voor het blauwe oog weg, zóó heeft ze me toegetakeld, en dat door jou vervloekte vertelsel." "Jou domoor zegt de smid, "heb ik je niet gezegd, dat ik dat stukje vóór de bruiloft heb uitgevoerd? Wat vóór de bruiloft helpt, helpt niet na de bruiloft."
Een groot gevoel van verlatenheid en dat 't leven de moeite niet waard was kwam in haar hoofd. Ze begreep zichzelf niet. Waarom had ze niet z'n hand gepakt en gezegd: "Ik houd van jou". Waarom wilde ze niet, wat ze zoo erg wilde? Wat kon haar gebeuren, erger dan deze dood levend om te dragen? Waarom was ze? Waarom moest ze ongezoend dood gaan? Niet zoo maar 's gezoend, maar heel erg.
Toen ging zijn vrouw hem tegemoet en zei: "Luister man! Ik ben van plan ook mijn eigen dochter de wereld in te zenden, opdat ook zij haar fortuin kan zoeken; want jou dochter kwam heden terug om ons te bezoeken en zie! zij schitterde van al het goud." De man zuchtte en gaf zijn toestemming.
Als je weifelt ben je een man des doods! Versta je dat? En indien ik jou doodmaak, is zij er ook om koud en dan geloof ik niet dat iemand ooit veel van deze zaak zal te weten komen." "Wel, als het dan moet, laat ons er dan aan beginnen. Hoe eer hoe beter; ik beef als een riet!" "Het nu doen? En er is gezelschap! Kijk eens hier: zorg, dat ik je niet ga mistrouwen!
De goudsmid begreep in ééns hoe het gegaan was, en in zijn hardvochtigheid en nijd sprak hij tot den vader: »Je kinderen staan met den Booze in verband; neem het goud niet, maar stuur ze weg; want hij heeft macht over hen, en zou ook jou kunnen verderven.« De vader vreesde den Booze, en hoe hard het hem ook viel, hij bracht de tweelingen buiten in het bosch en liet hen daar alléén; maar zijn hart was bedroefd.
"Tot het uiterste moeder! Ja! maar ze moeten van ú afblijven! bij God! of anders...." "Stil kind, stil! Maar bedenk dan ook dat je moeder nevens haar wensch om jou gelukkig te zien, er geen grooter heeft dan om hier onder dit vreedzaam dak, op de plaats waar ze je braven vader zag werken en lijden, haar dagen te eindigen, en het hoofd neer te leggen, het oog gericht op een betere toekomst."