Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 mei 2025
Een derde maal werd op de deur geklopt, thans echter met ongeduldige hand. »Wie is daar?" vroeg James Burbank. »Ik!" kreeg hij ten antwoord. »Ik?... Wie is die ik?" »Ik!" »Gilbert!" kreet miss Alice. Ja, zij had zich niet vergist. Haar hart had het geraden.
»Gij ziet het, Zermah," antwoordde James Burbank, terwijl hij op het noodlottige papier wees. »Kom hier en lees!" »De vrijheid voor dien prijs!" vervolgde de mestiesche vrouw vertoornd en opgewonden. »Neen, dat nooit! Ik weiger de vrijheid. En daar het gemis mijner vrijheid noodig is, om bij u, waarde meester, te mogen blijven, wil ik liever weer slavin worden!"
Toen dominee James de zoden omspitte, had de warme zon haar ontdooid en haar de lenteboodschap gebracht en ze kropen onmiddellijk naar de oppervlakte, zoo van nieuw leven vervuld, alsof ze het laatste halfjaar niet als klompen zonder gevoel bevroren waren geweest.
De aanvoerder was een Afghaan van den stam der Khattaks, shah Jehan Khah, terwijl op hem in rang volgde een inlandsch Christen, James Benjamin. Er deden zich wel moeilijkheden voor; maar alle werden ten slotte overwonnen.
Geloof mij, gij zult er meer voordeel van plukken, wanneer gij dat arme kind aan hare ouders teruggeeft, dan wanneer gij haar hier houdt." »Wat meent gij?" »Ik meen, dat gij James Burbank genoeg hebt doen lijden. Ik meen dat gij nu uw eigenbelang moet laten spreken." »Mijn eigenbelang?..."
»Gilbert!... Gilbert!" herhaalde het jonge meisje en viel in de armen van den jeugdigen officier. »Alice... wat doet gij hier?" vroeg master James Burbank. »Ik wil genade voor u vragen!"... »Genade voor ons?"... »Ik wil uwe rechters smeeken!... O, genade!... Genade voor die twee mannen!..." De kreten van het ongelukkige jonge meisje waren hartverscheurend.
»Welnu," zei James Burbank, »ik zal morgen ochtend naar Fernandina gaan en... daar zal ik berichten inwinnen... wanneer althans de havenplaats nog in handen der federalisten is." »Zou dat niet al te gevaarlijk zijn, James?" vroeg Walter Stannard. »Om het even; het moet!"
»Ja, dat is Zermah," riep hij uit, »een der slaven van dien James Burbank, die er op snoeft geen aanhanger van de slavernij te zijn!" Zermah antwoordde niet. Zoodra de toegang tot de kajuitstrap vrij was, daalde zij naar het salon van de Shannon af, zonder het minste gewicht aan die gesproken woorden te hechten.
Het is waar, dat de geaardheid van master James Burbank hem niet gedoogde voor iemand van zulk gehalte te beven; maar dat nam niet weg, dat mevrouw Burbank redenen te over meende te hebben, om voor haren echtgenoot en voor allen, die haar lief waren, te vreezen.
Middelerwijl ging ook het gesprek op het achterschip van de Shannon zijn gang. Natuurlijk was ook daar de oorlog het onderwerp van het gesprek. Nadat Zermah zich naar het salon begeven had, was master James Burbank alleen gebleven met de twee vrienden, die hem naar Sint Augustijn vergezeld hadden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek