Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Bij de laatste groote wedrennen bood de keizer zelf mij zijne gunst aan, indien ik zijne paarden in het strijdperk wilde voeren. En hebt gij dat geweigerd? vraagde Malluch levendig. Ik ben een Israëliet, antwoordde de ander ernstig. Al draag ik een Romeinschen naam, ik wilde niet iets doen, dat mijn vaders naam benadeelen kon in de voorhoven van onzen Tempel.
Een paar weken geleden bracht hij Simonides een bezoek. Ik was in de kamer, en daar hij zeer opgewonden scheen, wilde ik mij verwijderen; maar hijzelf verbood het, zeggende: Gij zijt een Israëliet, blijf dus hier en luister, want ik heb een vreemde geschiedenis te verhalen. Vele jaren geleden kwamen drie reizigers bij hem, een Hindoe, een Griek en een Egyptenaar.
De Spartaan verwijderde de handen van zijn streng gelaat en zeide, onder zijne tranen glimlachende: »Gij dwaalt, Phoeniciër; ik ween van blijdschap, niet van droefheid, en gaarne had ik ook mijn tweeden zoon verloren, indien hij gestorven ware gelijk mijn Lysander." De Israëliet schrikte van deze woorden, die hem onnatuurlijk en goddeloos in de ooren klonken, en schudde afkeurend het hoofd.
Het leven en de welstand en kracht uwer ziele elken dag opnieuw door de geestelijke sterking van dat Brood uit hen hemel onderhouden. Ja, meer nog. Een Israeliet zamelde in de woestijn ook voor zijn gezin op. Liefde en roeping moest er in werken. En zoo ook is het uw roeping, uit den Zoon des menschen op te zamelen, niet enkel voor uzelven, maar ook voor de uwen.
Onder den ruilhandel, die andermaal gedreven werd, vernam Columbus, dat de Vorst van het land vier dagreizen ver in het binnenland woonde, en nu besloot hij, er toch een Gezantschap heen te zenden. Bij hem aanboord diende Louis De Torres, een bekeerde Israëliet, die niet alleen Hebreeuwsch en Chaldeeuwsch, maar zelfs Arabisch verstond.
Nog altijd weent er de Israëliet bij den ouden muur van Salomo's tempel, nog altijd knielt en bidt de Christen bij het graf van zijn' Heiland.
Wij hebben een spreekwoord: als gij het eten met woorden kookt beloof ik u een oceaan van boter. Morgen zult gij de paarden hebben. Op dat oogenblik was er beweging aan de achterdeur der tent. Ons avondeten, zeide de Sheik, en mijn vriend Balthasar, met wien gij kennis zult maken. Hij heeft eene geschiedenis te vertellen, die voor een Israëliet allerbelangrijkst is.
Maar kom in huis, bid ik u, reeds te lang hebt ge buiten verwijld. Gij zult wel vermoeid zijn en er behoefte aan hebben om u te verfrisschen en met een goed maal te versterken! Dit zeggende stapte de Israëliet met een minzaam gebaar het huis binnen, en de kapitein volgde hem na een blik op Rebecca te hebben geworpen.
Saulus, waar hij de kleederen bewaart die de uitvoerders van het gericht der dweepzucht aan zijne voeten hebben geworpen, was voorgesteld in al den gloed eener dwalende geestdrift, de vurige jongeling ziet het slachtoffer aan met al den haat van zijn gloeiend fanatisme; geen zweem van mededoogen beweegt die strenge trekken, alleen de toorn van den geloovigen Israëliet tegen den Godslasteraar, die den gekruisten Nazarener boven Mozes vereert, spreekt uit het belangwekkend gelaat.
Gelukkig kwam er in Magnesia een Israeliet binnen, een flinke kerel, iets beschaafds in zijn houding en in zijn oogen iets fiers. En dadelijk reeds werd het verschil duidelijk tusschen hem en den Turk; weldra zaten we in het Fransch te redeneeren en al pratend over Edmond Rostand en andere schrijvers, verliep de tijd sneller dan tot nu toe het geval geweest was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek