United States or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Neen," antwoordde Mu, "hij is niet gekomen; ik dacht dat hij jullie ontmoet had en verbaasde me al dat hij niet bij jullie was." "Nu, hij zal zeker een dag later komen; hij heeft nog al tegenwind. Maar dan moeten we morgen weer naar de kust terug." "En ons niet meer door negers laten inrekenen!" zei Rob lachend. "Daar zal ik wel voor oppassen," zei Li. "Niemand gaat van boord!"
"Van hier afgerekend ligt die plaats werkelijk achter Harper, en de naam is Osage-nook." "He! Dat is vreemd! Mijn plan was naar die meeting te gaan, om daar misschien den man te vinden, dien ik zocht. Als ik geweten had, dat hij tegelijk met mij op de stoomboot was, dan had ik hem terstond aan boord kunnen inrekenen!
Ik zocht eenige dorre of van den wind afgeschudde bladen by een, sneed eenige boomtakken af, drukte die in den meêgevenden grond, vlocht er anderen door, en maakte my daar mede een soort van doorzichtige tent, waaronder ik my een leger van de bladen bereidde, in welke ik, om Homerus denkbeeld te gebruiken , my als een vuurkool mocht inrekenen. Daar in leidde ik mij neêr, doch sliep niet.
"Ik vrees, dat het voortaan met ons verlof krijgen uit zal zijn," antwoordde Jack. "Daar kunnen we wel zeker van zijn," stemde Gascoigne in. "Hoor eens hier," zei Rustig; ik heb een aardig sommetje dollars bij me als we eens niet naar boord teruggingen?" "Sawbridge zal ons door de wacht laten inrekenen," luidde het antwoord; "maar daartoe moeten ze ons eerst vinden."
Strak hield hij den blik gericht op het onheilspellende gelaat van Mesty, die slechts op een wenk scheen te wachten. "De zaak is nu bijna gezond," zei Mesty. "We moeten nu naar beneden en de overige manschappen inrekenen." Dit voorstel werd door onzen held goedgekeurd.
Mesty blies het licht uit en allen keerden terug naar het kompashuisje. Dicht bij den bezaansmast vond onze neger een kabel, waarvan hij eenige stukken afsneed en die hij aan de anderen te splitsen gaf. In een oogenblik waren er nu een menigte einden touw om de manschappen mee te binden. "Nu de lantaren weer opgestoken, dan zullen we die luie honden eens inrekenen.
Die twee hoofdmannen wisselden eenige woorden met elkander en verwijderden zich toen van het vuur. Misschien wilden zij wachtposten inspecteeren. Zij meden de andere vuren, en kwamen daardoor dichter bij den rotswand. "Ha!" zei Old Shatterhand. "Zij komen dicht hier voorbij. Wat denkt gij, Firehand? Willen wij hen inrekenen?" "Levend en wel?" "Dat zou een meesterlijke vangst zijn!
Wij zullen hem gemakkelijk inrekenen, want hij is alleen. Ik zal...." Eensklaps zweeg hij. En wat hij zag was ook wel geschikt om hem te verbazen, en te maken dat de woorden hem in zijn keel bleven steken. Er sprong namelijk uit de duisternis, snel als een weerlicht, een klein, nietig, kreupel kereltje; het zwaaide met een geweer, en sloeg met een goed gemikten kolfslag den hoofdman ter aarde.
'n Hand beklopte z'n schouder, 'n grove stem sprak: "...Hei daar! De banke benne d'r niet om te beslape!" Niet begrijpend keek-ie op. 'r Stonden twee agenten. "Hee-je niet verstaan? Of ben je bezopen?" De hand schudde dat z'n schouderblad zeerdee. Toen rees-ie op, suffig wat antwoordend, nagekeken door de parkwachters of ze 'm niet mosten inrekenen.
Woord Van De Dag