Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 november 2025
De jeugdige ingenieur, nog onder den indruk van de verraderlijke streek, waarvan hij bijna het slachtoffer was geworden, kon de gedachte aan eene rechtvaardige wedervergelding niet onderdrukken ten opzichte van een der ellendelingen, die hem weerloos aan de blinde woede van een zoo schrikkelijk dier had willen overleveren. Wat de gedachten van den Napolitaan waren?
Jup ging slapen, maar Top bleef in de kamer en liet den geheelen avond zijn dof gebrom hooren. Er werd niet meer over het voorval gesproken, maar blijkbaar was de ingenieur er geheel mede vervuld. Het bleef de maand Juli regenachtig en koud.
Als de ingenieur naar beneden gegaan was, dan zoudt gij hier blijven en wij ook. O gij, gij weet, dat gij u om niets behoeft te bekommeren, maar ik heb wel iets anders te doen; mijn kastanjes, wie zal ze drogen? Ik verzoek dus den ingenieur om weer naar boven te gaan; het is om te lachen. Goedendag, mijnheer de ingenieur!
"Toen gij van het eiland Tabor terug zijt gekomen, Pencroff," zeide de ingenieur, "hebt ge een vuur op het eiland Lincoln gezien?" "Zeker," antwoordde de matroos. "Gij zijt vast overtuigd het gezien te hebben?" "Even zeker als ik u nu zie." "Gij ook, Harbert?" "Wel, mijnheer Cyrus!" riep Harbert uit, "het vuur schitterde als een ster in haar volle pracht."
Dit gesprek werd gehouden op den 30sten October en bij gevolg negen dagen nadat de schipbreukeling van het eiland Tabor in het Rotshuis gevangen was. Het was warm en de zon scheen helder op het eiland. Cyrus Smith en Pencroff gingen naar de kamer van den onbekende, dien zij naast zijn venster vonden liggen, terwijl hij naar de lucht keek. "Ga mede, mijn vriend," zeide de ingenieur tot hem.
Men weet, dat van de vijf personen, die den 20sten Maart vertrokken, vier den 24sten op een verlaten kust werden geworpen, die meer dan zes duizend mijlen van hun land was verwijderd. En hij die ontbrak, tot wiens hulp de vier overigen terstond alle pogingen in het werk stelden, was hun chef, de ingenieur Cyrus Smith. Vijf uur in den avond. Hij die ontbreekt. Wanhoop van Nab.
»Omdat onze IJzeren Reus zijn gewone uitwerking heeft gedaan!" riep kapitein Hod uit. »Ze zullen teweten gekomen zijn, dat een reusachtige olifant, een kolos, zooals zij er nooit een gezien hebben, in de nabuurschap was, en ze komen hem nu bewonderen!" »Als het maar bij bewonderen blijft!" antwoordde de ingenieur, het hoofd schuddende. »Wat vrees je dan toch, Banks?" vroeg kolonel Munro.
Toen de ingenieur deze dondersteenen zag, kwam hij op het denkbeeld, dat het niet onmogelijk zou zijn om dikke, stevige glasruiten voor de vensters te brengen, die tegen wind, regen en hagel bestand waren.
De jeugdige ingenieur zou ongetwijfeld zijne ontdekking geheim kunnen houden, maar dienaangaande was zijne verklaring zoo duidelijk mogelijk geweest. Dat zou hij niet doen!
"Zeker," antwoordde de ingenieur, "maar sommige winters zijn in Spanje zeer koud! Sneeuw en ijs is er dan in overvloed en het eiland Lincoln kan er ook veel van te lijden hebben. Maar in elk geval, het is een eiland, en op een eiland is de temperatuur nog al gematigd." "En waarom, mijnheer Cyrus?" vroeg Harbert.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek