United States or Philippines ? Vote for the TOP Country of the Week !


Zij gingen. Voortgaande mompelde Montparnasse: "Om 't even; zoo men gewild hadde, zou ik gaarne mijn mes hebben gebruikt." Babet antwoordde: "Ik niet. Ik dood geen vrouw!" Op den hoek van de straat hielden zij stil en wisselden deze raadselachtige woorden: "Waar zullen wij van nacht slapen?" "Onder Pantin." "Hebt gij den sleutel van het hek bij u, Thénardier?" "Zeker."

Ik zag inderdaad een hoogen stapel takkenbossen, die binnen het bereik van mijn arm lag. Mijn meester, die een veel lichteren slaap over zich had dan ik, had willen voorkomen, dat ik hem wakker maakte, zoo dikwijls ik een takkenbos van den muur zou halen; daarom had hij dezen stapel gemaakt, waarvan ik bijna zonder gedruisch te veroorzaken het hout kon afnemen.

"Zoo," zei ze vinnig, tegelijk glimlachend-groetend: "zóó je doet die gekheden geen twééden keer!" "Dat weet 'k nog niet," verweerde hij zich. "Piet!" , dreigde ze. "Begin je weer kwesties te zóéken?" "Dat was geen testament dat was pure onzin en ijdelheid om je naam in de kranten te krijgen ...." "Daar spring ik voor van 'n toren," zeide hij geprikkeld.

Duidelijk hoorde hij, dat het een wagen was. "'t Is een hondenkar," prevelde Flipsen. "Ik denk, dat ik den dief op het spoor ben. De gestolen voorwerpen worden zeker met een hondenkar naar Amsterdam gebracht." "Halt!" riep hij plotseling, want het voertuig was hem nu genaderd. De man, die op de kar zat, schrok er niet weinig van, en sprong dadelijk van den wagen.

Ik hoop niet dat gij dien zotteklap gelooft?" "Ik niet," hernam Rudolf: "en al ware het ook zoo, al krioelde het er ook, zooals men zegt, van duivels en spoken, ons protestanten durven ze toch niet aan; maar de geloovige papen, ja als ze die in hun midden kunnen krijgen, dan blijft er geen haar of been van over." "Dan dien ik op mijne hoede te zijn," zeide Alonzo glimlachend.

En als ik dan driftig opspring om de kleine rustverstoorders een tik om de ooren te geven en de kamer uit te jagen, dan voel ik opeens een paar armen om mijn hals en staat dat kleine barbaarsche Marokkaansche vrouwtje achter mij en houdt mij waarachtig tegen. Parbleu! noemt ge dat niet erg, eene maand getrouwd en reeds geen baas meer te zijn in mijn eigen huis?

"Maar wat veronderstelt gij dan?" "Ik veronderstel dat het toeval ons in het bezit gesteld heeft van een belangrijk geheim. Indien dus de equipage van dit vaartuig er belang bij heeft om het te bewaren, dan geloof ik dat ons leven groot gevaar loopt. In het tegenovergestelde geval zal het monster, dat ons heeft ingeslokt, ons wel weder op de bewoonde aarde uitspuwen."

Ze zei dit alles langzaam, zacht, bedaard en zonder tranen. "Maar, dwaas kind, is dan Linares niet duizendmaal beter dan?..." "Toen hij nog leefde, kon ik gaan trouwen...ik was van plan daarna te vluchten...mijn vader beoogt niet anders dan de familiebetrekking aan te knoopen!

"Dat niet alleen," zeide de Heer Bos; "maar nog wel, evenals ik, beladen met pak en zak; want wij gevoelden geen trek om onze bagage in de huifkar te laten, noch om die te laten dragen door dezen of genen arbeider, en ons aan zijn bescheidenheid te wagen.

"Nee 't zal haar nu geen kwaad hebben gedaan; maar we moeten nog voorzichtig zijn." Hij geeft Jacoba een gebiedenden wenk. Van Hake tast naar zijn hoed die onder zijn stoel staat: "Indien ik anders zoolang ergens anders....?"