Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Ik at staondeweg een brugge, drukte Geert, die in 't bedde lag te liepen umdat vaoder op reize gunk, de hand, keek de hond is an, smokte Jaaije, veur 't eerste in roem 14 jaor as men trouwt is, komp men der zoo niet toe zee: »tot mörgenaovend volk!" en stapte 't loeg oet, met allerlei moezennösten in 't heufd. »Waor giet dat op an?" ruep Gerrit Platzer. »Nao Carré."
Hoe ze er verzeild kwamen wisten de boeren niet, maar vreemd keken ze op, toen ze zich in 't midden van twee riejen huuzen bevonden, die allemoal blonken en schitterden, en waarveur dikke en dunne vrouwen zoaten en stonden te bakken en te sissen dat 't zoo'n oard had. "Vrij kamertje Heere?" zei een juffrouw, met een golden muts op 't heufd, tot Gijs, terwijl ze hem bij den arm trok.
Hier, klonk zacht een zwak stemmetje. Ge moet binnen komen, Fons es doar weere. Maar Lisatje kwam niet. Wa steekt ze zij in heur heufd! pruttelde de moeder. Toe, Fons, goa zelve ne kier zien. Schoorvoetend ging Fonske 't tuintje in. Het was een heel klein tuintje, een paadje tusschen palmboompjes en klapbes-struiken, met aan het eind een bloemenpriëeltje.
"Wat, wat!" riep Janboer ontsteld: "zeg, wat proat ie, mins?" "Wat ik proat," hernam Berend: "da'j Jozef met 'en stok op 't heufd hebt gesloagen, en dat ie wel is krepieren kos, hê! Zeg, bin ik gek, of zu'j mien toesloan?" "Pak oe boel in; op stond!" riep Janboer, schier buiten zich zelven: "Vort, mins, ik mag oe niet langer zien!"
"Bidden!" zei de man: "loop! doar he'k wat oan!" Paul begon sterker te beven, maar hernam: "'k Kan oe alles niet zeggen wa'k denk en ien 't gemoed heb, moar één ding dat wee'k toch, da'j bidden mot eer da'j starft, of anders...." "Starven....!" herhaalde de vader: "wie zeit oe da'k starven zal....? Mien heufd....! o mien heufd....!"
"Op dat ding kan 'k 't niet rooijen," zei Gerrit bij 't binnentreden, en met het ding zijn bed bedoelende, dat den boer veel te zacht was: "Neen Gijs, 'k kom hier nog liever op de planken liggen." "Da duu 'k ook," zei Gijs; en van het bed stappende, goeng ie noast zien voader op den vloer liggen, ieder met 'en pijekker ineen gerold onder 't heufd. Goeden nacht; droomt genoeglijk!
"Da's niet best grootvoader," viel Frerik den oude in de rede: "Ge mot doar zoo'n zwoar heufd niet in hebben; 'k zie eiges vol da'k van oe af zal, moar denk toch dat 't moar veur drie moanden zal wêzen. As 't ien 't lest van 't brêken is dan zie 'k 'r weer, as 't God blieft."
»'k Hoop het nao te komen", schreeuwde ik hum aohternao en toe klouterde en stommelde al 't volk oet de wagens. Daor stund ik op de groote stoepe van het Grönninger staotsiejon, maor maokte gaauwe dat ik vort kwam, van wegens het spectaokel dat daor was. Ik kan niet tegen drokte en bin zwak van heufd, da'k oet de messels heb eholden zeg onze olde vroedvrouw.
Sanne-Kee hieuw van verrassings, moar, ieder mins deed dat zoo niet. Um nêf en nicht nou veur 't heufd te stooten en nog 'ens van 't logement te sprêken, neen, dat goeng niet; ze woaren toch vrindelik; dat briefke van die Paulet kos wel 'en oud briefke wêzen; dag of datum had 'r niet opgestoan.
"En hun namen waren?" "De noamen.... hêhê.... de noamen?.... Noach had drie zeuns: Zak, Zak.... Kem.... och Zak-Zak-Zak...." Dominee ziet even naar buiten. Ernstig: "Sem, Cham en Jafet, nietwaar?" "Doar hei't. Zek, Zak en Joafet krek! Net as domenei zeit en in de historie-vroagen steet; 't lee me ien 't heufd te drêjen, moar 'en mins kan z'n eigen versprêken. Zek, Zak en Joafet."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek