Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 mei 2025
Haar oogen hadden gezien, haar ooren hadden gehoord, maar slechts ledige kleurloze ruimten en geluiden zonder klank. En zij wilde het niet gelooven. Het kon, het kon niet zijn. Het was al knakte er iets in haar hersens. Als een golf van vuur vloeide naar haar hoofd. Zij zag op; en het kwam van buiten, van verre, als een gerucht een voortdurend groeyend gedruisch, tot haar.
Mijn God, Eline, ben je dol, die lamme honden hier te brengen!... Je weet, dat ik ze niet zien wil.... Ik begrijp niet, hoe het je in je hersens komt, als ik het toch niet hebben wil! Je zou op het laatst geen meester meer zijn in je eigen huis.... Breng ze alsjeblief weg en dadelijk.... Haar stem klonk hard en ruw, als een bevel tegen een mindere.
"Daar zullen zij geen tijd toe hebben, daar wij hen de hersens zullen inslaan." "Niet dadelijk, niet dadelijk, maar later." "Later? Hoe zoo? Moeten wij hun dan den tijd geven om te ontkomen?" "Dat niet; maar wij zullen de gevangenen uit hun handen halen, nog voordat de aanval begint." "Houdt gij dat voor mogelijk?" "Dat houd ik niet alleen voor mogelijk, maar zelfs voor hoogst noodzakelijk.
Chichibio, die net zoo nieuwbakken van hersens was als hij er uitzag, maakte den kraanvogel klaar, deed hem op het vuur en begon hem met ijver te braden.
"Neen, dat is nooit in mijn hersens opgekomen." "Dan kunt gij er ook niet over oordeelen, of een prairie-hond eetbaar is of niet. Hebt gij wel eens vleesch van een jonge geit gegeten?" "Vleesch van een jong sikje? Nu, dat zal waar zijn!" antwoordde Frank terwijl bij met zijn tong smakte; "òf ik dat gegeten heb! Dat's een vleeschje voor koningen en prinsen!"
Hij scheen gereed, dien man de hersens in te slaan, of ... zijn hand te kussen. Na eenige oogenblikken lichtte hij langzaam zijn linkerarm op en nam zijn pet af, toen liet hij even langzaam dien arm zinken, en met de pet in de linker-, zijn wigge in de rechterhand, en het woest, met borstelig haar bedekt hoofd ontbloot, verzonk Jean Valjean weder in gedachten.
In 't kort trajectje op de spoor vielen Rozeke's oogen toe en zonk zij weg in slaap. Alfons, met hare hand zacht in de zijne voelde eveneens een loome slaaplust in zijn hersens suffen; en hij hoorde nog te nauwernood, in 't knarsend-ruischen van den trein, het lachgepraat van La en Vaprijsken, die elkaar met grapjes trachtten op te winden.
Zoudt gij mij dan nog met mijne nicht willen doen trouwen?" "Ho, hoe zou ik het betreuren! sterven van schaamte en van smart!" zuchtte mijnheer Reimond met eene soort van afgrijzen. "Wat! mijn gansche leven zou eene krankzinnigheid geweest zijn? Die hooge wetenschap eene ijlhoofdigheid? De geesten schimmen, door mijne zieke hersens geschapen?
Toen hij eens voor den vijand op schildwacht stond, verraste men hem slapende op zijnen post, en hij werd veroordeeld om voor den kop te worden geschoten; maar toen men reeds gereed stond om het vonnis uit te voeren, schonk de generaal hem genade des levens.... Gij hebt gezien wat groote, sterke man het is; hij moet evenwel maar een klein hart in het lijf gehad hebben, want de schrik des doods had hem zoodanig in de hersens getroffen, dat hij stapelzot was geworden en men hem uit den dienst moest ontslaan.
"De man, dien ik bedoel, heeft geene ziekte gehad," wedersprak de sergeant. "Hij is, volgens men mij verteld heeft, in den nacht overvallen en uitgeplunderd geworden door dieven, die hem waarschijnlijk erg mishandeld en met den dood bedreigd hebben; want de doorgestane angst heeft zijne hersens ontschikt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek