United States or Benin ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wie weet werwaarts de winden dit kistje zullen heenvoeren en in welke handen het zal vallen? Zoudt gij niet iets beters kunnen uitdenken? Kunt gij, of kan een uwer manschappen ...." "Nooit, mijnheer," zei de kapitein, terwijl hij mij haastig in de rede viel. "Maar ik en mijn makkers zijn gereed dit handschrift te bewaren, en als gij ons de vrijheid hergeeft...."
O, wendt het naar die Beter Waereld, Die 't eerst hergeeft wie 't vroegst verloor! Gelooft! al bracht u de oogst van 't leven De leêge halmenschoof der smart! Hebt lief en hoopt! en brak u 't hart, Dit zij uw psalm: "Daar staat geschreven!" God telde elk traantjen dat er dreef; Uw winter wacht Zijn lange lente, En de Eeuwigheid betaalt met rente, Wat hier de Tijd u schuldig bleef!
Vroolijk rammelen de bekers, lustig klinkt het gejuich der gasten en tergend schatert hun lachen ten koste van de vernederde poorters. De wijn vloeit bij stroomen en maakt de hoofden warm; men drinkt ter eere van den Graaf en diens machtigen beheerscher, men zweert den ondergang der steden. "Leve Heer Wolfert van Borselen, die den adel zijne vroegere macht hergeeft! Den dood aan zijne vijanden!"
Het boomloof wordt bewogen, Een adem, als een wind, met leliegeur bevracht, Omfladdert ze en hergeeft haar de uitgeputte kracht. Een zachte en teedre stem, gevoeliger voor 't harte Dan merkbaar voor het oor, sprak: "Smoor uw boezemsmarte, Wees kalm, Elpine: uw lot verandert. Wees gedwee, Ik waak, ik zweve om u: ik, oorzaak van uw wee." Ze ontzet.
Ik wil niet zooveel beeter zijn dan andren maar liever digt-bij in uw schaduw wandlen. Voor U mijn naam, mijn eer, mijn kunst, mijn deugden, ik begeer niets dan wat Gij stil hergeeft Maar leer mijn zinnen, die mij zóó verheugden, hoe Gij, in al wat zij ontwaren, leeft. Hoe ik mijn Liefste¯om U alleen bemin, en hoe al 't schoone sluit uw schoonheid in. De Staf.
»Dat bedoelde ik juist. De heer Veere is...." »Laat de heer Veere zijn wat hij wil, dat doet er niets toe," viel zij in. »Maar al zou ik berusten in uwe beslissing, die niet de mijne is, al zou uit dit onzalig geschrift," zij legde de hand op het pakket, »mij de zekerheid geworden, dat Frits mij eene vrijheid hergeeft, die ik niet heb gevraagd; al kon het zijn dat zelfs mijn hart vrij ware geworden met het slaken van den uiterlijken band, dan nog begrijp ik niet hoe mijn vader zich zóó in mij kan vergissen om te meenen, dat ik daarna nog weer een ander zou kunnen hooren spreken van liefde, dat ik in staat zou zijn die aan te nemen en opnieuw dat hart weg te schenken, dat zoolang voor een ander heeft geklopt!"
De reorganisatie is op komst, die het monsterlijke vergroeisel van feodalisme en moderne industrie vaneen scheidt, den inlander zijn deel aan den grond hergeeft in den ouden vorm van gemeenschappelijk grondbezit, den ondernemer tegen hooger loon ook beter, immers niet-gedwongen, arbeid aanbiedt en door een geregeld belastingstelsel en betalingen uit de Rijkskas de verandering voltooit, die een eeuw geleden al begon, het omzetten van betaling in grond en arbeid in betaling met geld.
Hij gaat deze formule niet "toepassen", maar ze hergeeft hem het vertrouwen in zijn, nu gelouterde, intuïtie. De lezer zij er derhalve op bedacht, dat ook in de hier volgende drama's elementen leven die met dit kunstbegrip spotten. Dit treurspel werd ontvangen in de Sturm-und-Drangperiode. De auteur van den Götz had toen alleen het plan, de geschiedenis van een vrijheidsheld te dramatiseeren.
't Leven onzer groote mannen Leert ons hoe men heerlijk strijdt, Hoe men eens een voetspoor nalaat In den zandzoom van den Tijd: Voetspoor, dat misschien een ander, Die op 's levens golven zweeft, Of aan 't strand wordt neêrgesmeten, Als hij 't ziet, den moed hergeeft! Zoo dan laat ons waken, werken, En, op ieder lot bereid, Rustloos voortgaan en voltooien, In des Heeren mogendheid!
HERMIA. De nacht ontneem' zijn werking aan 't gezicht, Wel dubbel goed vervult het oor zijn plicht; En wat het zintuig van 't gezicht verloor, Hergeeft de nacht verdubbeld aan 't gehoor; 't Was niet mijn oog, Lysander, dat u vond, Mijn oor heeft vriendlijk mij uw stem verkond. Maar wat dreef tot die wreede vlucht u aan? LYSANDER. Wie bleef wel ooit, als liefde drong tot gaan?
Woord Van De Dag