Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 mei 2025
Eens zag hij, dat zij bij de kistjes vijgen stond en er een handjevol uitnam, en hij besloot haar dat eens en voor goed af te leeren. Baker had hem niet gezien, en schrok dus niet weinig, toen hij eensklaps achter haar stond. Dik nam een grooten bak met stroop, dien zij onmogelijk met éen hand kon vasthouden en zei: "Toe baker, help me even. Houd dien bak eens vast."
Maar toen hij nu na zijn terugkomst haar lijden zag, begon hij telkens al meermalen te herhalen: "Mijn God, vergeef en help!", wierp het hoofd terug, en werd beangst, dat hij het niet uithouden, in tranen uitbarsten en wegloopen zoude. Zoo groot was zijn ontroering. En toch was er slechts een uur verloopen.
Haar hoofd werd zwaar en een zwarte wemeling van zwemmende vormen verduisterde haar blik. Nog schreeuwde ze, in volle wanhoop de uiterste kracht hervindend: Doening! Doening!.... Help mij! Help mij! Ik wil leven, hoort ge? Ze viel achterover en spartelde in de dekens. Heel flauw herhaalde ze: Ik wil leven, ik wil.... o nu wil ik!
Och, ja! hij knoopte zijn manteljas langzaam over zijn taschje dicht, ik heb veel, heel veel bittere décepties in mijn leven ondervonden ... als ik nu ten minste maar die ééne satisfactie mocht hebben, dat mijn jongen 'n beetje spreken leert. Ik help 't u wenschen. Dank, innigen dank!
Bij de keukens van het paleis van den aartsbisschop trof een aangename geur mijn neus. Zou er geen middel voor mij zijn, om iets te eten te krijgen? Ik verzon een list en dadelijk was die uitgevoerd. Hard loopend kwam ik de plaats op bij de keuken en riep: "Help! Help!" alsof iemand mij achterna kwam, om mij te vermoorden.
"Baas Witt," sprak hij, "ga gij op den voorsten zak zitten en laat den molenaar bij mij hier komen; ik heb wat met hem te praten." Dit gebeurde, en bakker Witt sprak op den voorsten zak zeer luid met den kamerdienaar en de raadsheer sprak op den achtersten zak zeer zacht met den molenaar. "Molenaar Voss," zeide mijn oom, "ik help u uit de verlegenheid.
Molde! stamelde zij in eene ontzetting, die haar ijskoud maakte. De lucht van Molde! Het fjord van Molde! Toen ik het voor het eerst gevoeld heb!...! O God, help, help ... En zij stortte neêr op den grond, flauw.
»Gij hebt wellicht gelijk, vriend Help," antwoordde deze. »Maar het is nog geene reden om den moed te laten zinken, dat we alleen onzekere gegevens hebben. Ik ben er op gesteld, dat alles beproefd wordt in het belang van die arme menschen, aan wie ik het leven verschuldigd ben.
Wij hebben te Christiania dikwijls te zamen gedineerd. De gebroeders Help! Wel, kinderen, van hen zal ik alles te weten komen, wat zij omtrent de Viken vernomen hebben. Ik zal hun dadelijk schrijven, en als zulks noodig is, zal ik hen gaan opzoeken." »O, wat zijt gij goed, mijnheer Sylvius!" riepen Hulda en Joël tegelijkertijd. »Wij danken u wel." »O, bedankt mij niet, als je blieft.
Met een nieuwen, ongekenden deemoed in het hart sprak hij: "Vader, help mij om vrede te vinden!" Daarop vertelde hij hem zijne gansche levensgeschiedenis. Zwijgend luisterde de grijsaard naar het verhaal van Parcival's lijden en strijden. Toen hij uitgesproken had, legde Trevizent hem de hand op het hoofd en zeide: "Mijn zoon, ik ken uw strijd uit eigen ervaring.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek