Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 oktober 2025
Welke démon heeft hem er dan toegebracht om zijn hand voor een aalmoes te openen? Hoe kon hij zich zóó vergeten! In een oogenblik heeft Helmond, met tamelijk vaste hand, de wissels die hij van Hardenborg ontving in een groot couvert gedaan, en bij het adres: "Aan Archibald Hardenborg," de woorden gevoegd: "In dank terug van Helmond."
Zeer verdiept in de lectuur van een der prachtwerken, die zij van een kleine tafel heeft genomen, zit Eva in haar fraaien voltaire bij 't raam, nu Archibald Hardenborg binnentreedt. Te droes! denkt de jonge luitenant, nu hij door Eva zeer minzaam maar toch eenigszins hoog-elegant wordt verwelkomd: te droes, die dokter mag tevreden zijn. Waarachtig, daar zijn de mooiste Parisiennes niemendal bij.
Mijn hemel wat spelen die muzikanten hard en wild. Waar is Eva? Weet die kapelmeester niet meer dat hij deze schetterende wals hier niet spelen moet! 't Is hem immers door Eva zelve gezegd. Waar is ze dan -Waar? En hij, die majoor....? "Heb je mijn vrouw hier niet gezien Hardenborg?"
Komaan Helmond, bedenk je geen oogenblik: als ik raak heb geslagen dan zal het zoo zijn, en beschouw dan de geheele geschiedenis als een herhaalde dankzegging van iemand die blij is dat ie nog leeft. O wat zou mijn engel hebben aangevangen in de wijde wereld zonder haar dierbaren luitenant op nonactief!" Nu 't pak hem van 't hart is ademt Hardenborg weer ruimer.
"Wie, ik?" roept Hardenborg, die nu met zijn beide aardige freuletjes aan het buffet is gekomen, en zorgen zal dat ze op 't vlugst en op 't allerbeste bediend worden door het zelf te doen: "Bleek, ja dat komt van zulk een zachte illuminatie aan weerskanten;" en, de freules Narwal loslatend, buigt hij galant rechts en links, en ziet meteen dat ze beiden bepaald allerliefst zijn, maar freule Marie..... ja waarachtig, freule Marie is lampion nummer één, en krijgt dan ook het eerst een glas punch
"Ben je boos, mijn lieve man? Nee, dat kun je nu niet wezen, niewaar? Maar luister eens.... ik mag er immers vast op rekenen....? Wel, op onze partij, met mijn jaardag? Och die jonge Hardenborg was zoo galant; ik zei maar even dat ik deze muziek zoo allerliefst vond, en dadelijk dadelijk is hij toen gaan informeeren of de kapel den acht en twintigsten vrij zou wezen. En ja zeker, alles is in orde!
Archibald Hardenborg heeft aan papa Debecque beloofd, te zullen zorgen dat de partij niet stijf werd. Er is dan ook geen quaestie van.
Ofschoon hij Hardenborg kende, en na alles wat hij van hem vernemen mocht, zich overtuigd hield dat hij een brave edele jongen was, zoo speet het hem toch dat een aangeboren courtoisie, waarschijnlijk geprikkeld door Eva's schoonheid, hem deed voortgaan met Eva's zwakke zij te streelen.
"Nee, ik bedoel onzen gastheer. Beste vent, maar.... Jawel, harten troef. Juffrouw Lens, aan u alsjeblieft!" "Zonder eenige quaestie Helmond, 't verjaringsfeest van je prachtige vrouw is mijn jour de gloire. Ja, ik moest je hier hebben, hier in dezen hoek achter die mooie camelia's; eventjes, want ik wou je zeggen...." "Mag ik je feliciteeren Hardenborg?" "Man, druk jij nou deze hand eens.
De familie Debecque, de eerste uit den omtrek, gaf een partij aan de noblesse van Romphuizen, maar ze zouden die partij niet laten doorgaan indien dokter Helmond en zijn vrouw daarvoor moesten bedanken!!! "Ah juist!" zegt Hardenborg: "'t Doet me recht veel plezier dat ik hem eens weer de hand zal mogen drukken; 't is een juweel van een dokter. Natuurlijk, juweelen behooren bij elkaar.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek