Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
Toen dokter Bangs dien morgen kwam, beschouwde hij Bets aandachtig, hield haar gloeiend handje een oogenblik in de zijne, legde het toen zachtjes neer, en zei fluisterend tot Hanna: "Als mevrouw March haar man verlaten kan, moet er om haar geschreven worden."
Haar klein hoofd zwoegde onder eene groote toque met een paradijsvogel. Een gouden halsketting, die het dubbel kon wegen van dengenen dien zij altijd droeg en waarmede zij, geloof ik, ook sliep, hing over hare schouders, en haar japon was vooral niet minder dan vuurrood. De kleine Hanna was gelukkig in 't wit, maar lag ook al aan een gouden ketting.
Dan zou ik doen, wat ik je reeds zoo dikwijls heb voorgesteld, laat Hanna komen om je te helpen; zij is een uitstekende kinderverzorgster, en je kunt de kleintjes gerust aan haar overlaten, terwijl jij je meer aan het huishouden wijdt. Je hebt beweging noodig, Hanna zou van de rust genieten, en John zou zijn vrouw terugvinden.
Ze besefte dit zelve niet, totdat Hanna haar hand eens een hartelijk drukje gaf en zei: "Goed, zorgzaam schepsel! je doet je best, dat we het lieve kind tenminste niet hoeven te missen, wat dat betreft. We zeggen er wel niks van, maar daarom zien we het toch wel, en onze lieve Heer zal je er voor zegenen; je zult zien, dat Hij het doet."
Ze raadpleegde het kookboek, zij spande zich in om te bedenken wat Hanna toch deed, dat zij niet gedaan had; zij kookte alles nog eens over, deed er nog eens weer suiker bij, liet het nog eens door de zeef loopen, te vergeefs, het akelige goed wilde niet stijf worden.
Moeije!" riep de borst, die al binnen was, eer Machteld haar vermoeden aan Hanna had medegedeeld, en de armen van zijn kabaaitje om de smalle schouders der oude sloeg.
"Wel, meid, wat is je muts verfomfaaid en wat zien je oogen rood waait het zoo?" vroeg de schalke deern, als had zij niemand gehoord, niemand gezien, als wendde Hanna niet nog eens het hoofd naar die donkere gestalte aan de waterzij, als knikte zij niet.
Om hém te dienen! Haha, lacht Kartenglimp, hahiha! De goedhartige Hanna van De Schebbelaar heeft Helmond uit vrees dat men hem, inweerwil van den gevallen avond en de huif die het karretje overdekte, in een ezelwagen zou zien met een kleinen omweg tot bij het oude huis aan den wal gereden. Daar wilde hij wezen om Hanna aanstonds 't een en ander uit de apotheek voor het gezin te kunnen meegeven.
Ze gaf Hanna een dag vrijaf om de meisjes eens ten volle de gevolgen van zoo'n speelsysteem te doen gevoelen. Toen zij Zaterdagmorgen beneden kwamen, was er geen vuur aan in de keuken, geen ontbijt in de eetkamer, en Moeder nergens te zien. "Lieve hemel! wat is er gebeurd?" riep Jo, verbaasd rondziende.
Maar zeg, onsterfelijke! ik sta beschaamd als ik weet waar je zoo lang geweest bent." Ik deed verslag van mijn bezoek op 't hofje. Kegge kreeg alweer een traan in de oogen. Maar hij zei: "Drommels! dat was een naar akkevietje voor je. Het zal daar een algemeen gegrijn gegeven hebben. Hanna, my dear! daar moet wat aan gedaan worden, hoor! 't is duivels jammer voor dat meisje.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek