Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 oktober 2025
"Nu, lieve kinders, bedenkt nu eens wat uw ma gezeid heeft van niet te treuren; kom, laten we allemaal een kopje troost drinken en dan aan 't werk gaan, en een eer zijn voor de familie." Koffie was een tractatie, en Hanna toonde veel tact, door ze dien morgen te zetten. Niemand kon haar aanmoedigende knikje of den welriekenden geur uit de tuit van de koffiekan weerstand bieden.
Ik zal blijven zitten, totdat Hanna komt en dan zien, hoe het gaat." "Laat ik het Laurie vragen; hij zal wel gaan!" zei Jo, en haar gezicht klaarde op bij die gedachte. "O, toe, alsjeblieft niet; zeg het aan niemand. Krijg even mijn overschoenen en zet deze schoentjes bij ons goed.
Een beeld uit den vreemde zou de diepte des gevoels aanduiden, door den waanzin, waarin het onderging, en echter, hoe hoog Hanna boven die hartstogtelijkheid sta, het ware der waarheid geweld aandoen, zoo ik het menschelijke verzweeg.
De vermoeide Hanna sliep door, en slechts de beide meisjes zagen de bleeke schaduw, die op het bedje scheen te vallen. Een uur ging voorbij, waarin niets voorviel, behalve dat Laurie zoo zacht mogelijk het huis verliet om naar het station te gaan.
De korte namiddag liep ten einde; al de boodschappen waren gedaan; Meta en haar moeder waren druk bezig met naaiwerk, dat nog noodig af moest, terwijl Bets en Amy voor de thee zorgden, en Hanna met vliegende vaart stond te strijken, maar nog kwam Jo niet thuis.
W.J.C. van Hasselt, niet is mogen gelukken iets van zijn verder wedervaren te vinden. Blaauw bes, Blaauw bes! 't Is maar een pennelikker! Marie Ezelinnen Hanna Bilderdijk wenschte, in een zijner veelvuldige verzuchtingen om den dood, in het stille graf te liggen, ten einde voor den Haagschen straatkreet doof te zijn.
De kleine Hanna had ook reeds hare aanmerkingen op de aanwezigen, en was bijzonder geestig op het punt eener bejaarde dame, die zij vond "dat er dol uitzag; met die bayadère van gitten."
Het eerste, waar zijn aandacht zich bij bepaalt, is het gebed van Hanna, de moeder van Samuel. O, wat vindt hij dat mooi! Wat boeit hem heel die geschiedenis van Samuel en alles wat hij verder leest. Want hij blijft maar doorlezen, bladzij na bladzij. 't Is alles nieuw voor hem.
"Kinderen, kinderen! wees toch een oogenblik stil. Ik moet dezen brief afmaken en jullie brengt mij totaal in de war door dat gekibbel," riep mevrouw March die voor den derden keer een zin in haar brief doorhaalde. Er was een poosje rust, onderbroken door Hanna, die naar binnen stormde, twee heete blikken puddingvormen op tafel zette en weer wegvloog.
Multatuli laat Hanna dan ook een loopje nemen met dit vers: "Hij noemt de dingen heel anders dan ze zijn of heeten". "Maar me dunkt, men hoeft de dingen niet zoo op te sieren. Dat is onnoodig werk, want ja is ja, en neen is neen, niet waar, en daarmee uit!" Poëzie is wel geen leugen, maar toch ook niet flinke ronde waarheid, oordeelt Hanna.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek