United States or Brunei ? Vote for the TOP Country of the Week !
Gij zijt een moordenaar! Ik heb u gezien, Thénardier Jondrette, in het vervallen huis op den boulevard de l'Hopital. Ik weet genoeg van u om u naar het bagno te zenden, en zelfs verder, zoo ik wilde. Ziedaar hebt ge duizend francs, spitsboef die ge zijt." En hij wierp Thénardier een bankbiljet van duizend francs toe. "Ha!
"Had ik nu nog maar een tuig," zei Jantje, "dan was ik heelemaal klaar. Ha, wat zou ik rijden!" "In de hangkast liggen nog wel een paar oude riemen," zei z'n moeder. "Daar is misschien, als Grootvader of Vader je helpen wil, nog wel een goed tuigje van te maken." "Oude riemen?" zei Jantje, "hebben wij nog oude riemen? Die zouden mij goed te pas komen." Hij deed de deur open.
"Ha moar och Hiere, mejonkvreiwe, 'k en k
Weinige oogenblikken later kwam Marius. Nog vóór hij den drempel van den salon overtrad, bespeurde hij zijn grootvader, die een zijner kaartjes in de hand hield, en, toen hij hem zag, op hoonenden toon en met burgerlijken trots, waarin iets verpletterends lag, hem toeriep: "Ha, ha, ha, ha! Zijt ge nu baron? Ik maak u mijn compliment. Wat beteekent dat?"
De sergeant waagde zich met zachten tred buiten den wachtpost. Eensklaps bevond zich Gavroche, juist toen hij met zijn kar den hoek der straat Vieilles-Haudriettes om kwam hollen, tegenover een uniform, een schako, een pluim en een geweer. Ten tweeden male bleef hij stilstaan. "Ha!" zeide hij, "is het dat? Goedendag, openbare orde."
Iets heerlijkers was er volgens hem niet te bedenken. Zijn grootvader had voor hem een slee gemaakt, en daar gleed hij elk vrij uurtje mede van een hoogen dijk af. Ha, wat ging dat echt. En zoo vlug! 't Was net of hij naar beneden viel, maar 't liep altoos erg best af.
"Hoe!" riep de gravin eensklaps, met een van woede bevende stem: "Gij wilt u tegen hetgeen ik verlang, tegen mijn wil verzetten? Ha!" zeide zij akelig lachende: "Ik zeg u neen! Hetgeen ik bepaald, hetgeen ik gezworen heb, zult gij doen. Gij zult mijn wreker, gij moet mijn wreker zijn!
"Jongens, daar is Dik! Heb je niet gehad, toen je thuis kwam?" "Wel neen, wat denk je wel? Moeder moest er braaf om lachen, toen ze het hoorde, en Vader schudde zijn hoofd maar even. Ha, daar komt bruine boon aan. Kom eens hier, boontje, klikspaan, kom jij eens om je loontje, als je durft?" Maar Bruin durfde niet.
»Ha, dat ik dien dikkerd, daar in dien hoek, maar niet krijgen kan!" zei Aelbert, telkens vergeefsche pogingen doende, om hem in zijn net te krijgen. »Je weet wel, Marten, dien dikkerd, dien wij al dadelijk voor den Heer Overste bestemd hadden. O, als U hem ziet, weet ik zeker, dat U hem hebben moet." De Overste rekte den hals, om in de kaar te kijken, maar dat ging niet gemakkelijk.
"Ha zoo; zoo iemand zullen we wel noodig hebben. En gij? mijnheer Price?" "Ik ben klerk," gaf ik ten antwoord. "Ik heb hoop, dat de Maatschappij u in dienst kan nemen. Zoodra wij een besluit hebben genomen, zal ik het u laten weten. En nu verzoek ik u, heen te gaan. Laat mij om Godswil een oogenblik alleen."