United States or Afghanistan ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Uw naam is mij zeer bekend, mijnheer Holmes," zeide hij glimlachend, "en natuurlijk kan ik aangaande het doel van uw bezoek geen onwetendheid voorwenden. Er is in de bureaux slechts één zaak gebeurd, die op uw belangstelling aanspraak maakt. Mag ik u vragen in wiens belang gij optreedt?" "In dat van den heer Percy Phelps," antwoordde Holmes. "Ha, mijn ongelukkige neef!
Een fraaie bouwstijl, zeide Dries, het gelijken wel reusachtige blokken krijt. Ha, daar komen de Mooren al aan! Kijk, luitenant, daar op het strand, een geheele bende; b
"...'t Is meer dan ik verlangen kan, en waarlijk, als ik in den spiegel zie, schijnt mij die laatste naam "Triangle" bepaald geestig." "Ha! ha! ha! ha!" "Lach je daarom, Augusta?" "Ja, hij schrijft dat zoo aardig." "...'t Is nu reeds bijna twee jaren, dat ik hier ben, zonder in Holland te zijn geweest; waar blijft de tijd!
Het is geen afscheid, dat ik van u neem; morgen ben ik hier terug, wel is waar zonder lichaam, maar veel machtiger en zuiverder. Mijne ziel zal tusschen u allen wonen, ik zal u zien en hooren en mij verblijden in uw minste geluk.... Nox, Nox! Ha, daar zijt gij.... mijn trouwe gezel. Kom, dat ik u nog eens.... nog eens. Wat gebeurt mij?... Er schiet eene wolk voor mijne oogen.
Maar toen viel zijn aandacht op de kraan, die in het vat zat, en Jantje sloeg er net zoo lang op met zijn hamer, tot de kraan uit het vat vloog en de petroleum in een breeden stroom op den vloer en op Jantjes beenen terecht kwam. Ha, dat vond Jantje pas mooi.
Hij kende haar gelaat zeer goed, maar wist toch niet wie zij was. Zij knikte eens, en nog eens. 'Wie is dat? ik ken haar. 'Ja, dat is wel mogelijk. Zij heet Maria. Sommigen noemen haar Robinetta. 'Neen, dat kan niet. Zij lijkt niet op Windekind. Het is een gewoon meisje. 'Ha! ha! ha! Zij kan niet lijken op niemand. Maar zij is wie zij is.
"Foei, mijnheer! dat's ongevoelig van u... 't Was goddelijk; zóó te kunnen spelen is een gave, die..." "Ha! ha! ha! is u er sentimenteel van geworden, juffrouw?"
Ik heb trouwens geld, en zal goed betalen. Vergeving, mijnheer de herbergier, hoe heet ge? ik zal betalen wat ge vraagt. Ge zijt een braaf man. Ge zijt herbergier, niet waar? "Ik ben een priester, die hier woont," zei de bisschop. "Een priester!" herhaalde de man. "Ha, zoo, een waardig priester! Dus vordert ge geen geld van mij? de pastoor, niet waar? de pastoor van die groote kerk?
Helmond schijnt zich iets te herinneren; en terwijl hij in zijn portefeuille zoekt: "Waar is mijn recept? Waar is mijn recept Thomas?" "Uw recept? Ik weet het niet. Welk recept dokter?" Welk recept? Ja, welken patiënt heeft hij dan het laatst bezocht? 't Is alsof hij zich nog in dien mist bevindt. Hij weet het niet meer. Ha! nu weet hij het.
Ha, dat dacht ik wel! riep de kapitein uit, toen men de groep was genaderd; 't is een heilige, die zijne kunsten vertoont. Ziet, hebt ge ooit iets walgelijkers gezien dan dezen heilige? En zeker was het een afschuwelijk schouwspel. In het midden van dien volkshoop stonden twee menschen, als men hun dien naam mag geven. De een, een man op jaren, was mager.