Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
Hij ontrukte aan een der dieven zijn knuppel, sloeg den kapitein ter neder, die daarop in het geheel niet voorbereid was, en had bijna den zak en den schat weder bemachtigd. De roovers waren hem echter te vlug, en maakten zich weder meester van de beurs en van den getrouwen Gurth.
"Dat zal ik," hernam Gurth, de beurs onder zijn mantel nemende, en de tent verlatende; "en het zal erg moeten loopen," bromde hij, "zoo ik hem niet met de helft van zijn eisch bevredig."
"Hond, dat ge zijt, ge zoudt mij toch niet willen verraden," hernam Gurth, "na mij verleid te hebben, zulke onvoorzichtige dingen te zeggen?" "Je verraden!" antwoordde de nar; "neen, dat ware een wijze streek; een gek weet zich niet half zoo goed te redden; maar stil, wie komt daar?" zeide hij, naar een getrappel als van verscheidene paarden luisterende, hetwelk hoorbaar begon te worden.
Juist, toen Rebekka over haar schoone trekken een sluier van zilvergaas geslagen had, die haar tot de knieën reikte, ging de deur open, en Gurth trad binnen, in zijn wijden Normandischen mantel gewikkeld. Zijn voorkomen wekte eerder achterdocht dan dat het innemend was, voornamelijk daar hij, in plaats van zijn kap af te nemen, deze nog dieper over zijn verbrand voorhoofd trok.
Hier hield hij geruimen tijd stil, en Gurth had goede hoop, dat de drie laatste stukken het lot van hun makkers zouden ontgaan; maar de telling ging voort. "Acht en zeventig, gij zijt een goede jongen, negen en zeventig, en verdient iets voor u zelven." Hier hield de Jood weder op, en zag de laatste zechine aan, zonder twijfel met voornemen om ze aan Gurth te schenken.
Hij woog ze op den top van den vinger, en liet ze op de tafel vallen, om den klank te hooren. Ware ze maar één haar te licht, of de klank niet zuiver geweest, dan had de edelmoedigheid gezegepraald; maar ongelukkig voor Gurth was de klank vol en zuiver, de zechine dik, nieuw geslagen en een grein boven het gewicht.
De ridder legde zich dus op een zacht bed, waarmede de tent voorzien was, neder, en de getrouwe Gurth strekte zijn verharde leden op een berenvel, dat tot kleed op den grond diende, uit, dwars voor de opening van de tent, zoodat niemand binnenkomen kon, zonder hem wakker te maken.
"Eerder had ik kunnen droomen," zeide Wamba, die op dit oogenblik binnentrad, "dat hij zich met een zijde spek zou wegpakken." "Wel," zeide Gurth, zijn hoofd weder op het houten blok leggende, dat hem tot kussen diende, "Jood en Heiden moeten wachten, totdat de groote poort opengaat wij laten geene gasten op zulke ongeschikte uren steelsgewijs vertrekken."
Ik wil mij bij den edelen Athelstane vervoegen, en met hem het gastmaal van Jan van Anjou bijwonen." Hij ging dus naar het feest, waarvan wij de voornaamste gebeurtenissen hebben vermeld. Zoodra zij het kasteel verlaten hadden, stegen de Saksische Thanes met hun gevolg te paard en onder de drukte, die hiermede gepaard ging, viel Cedric's oog voor het eerst op den overlooper Gurth.
Zij hadden korte zwaarden op zijde en groote knuppels in de handen, en Gurth bespeurde nu, dat zij allen maskers droegen, wat hun beroep verraadde, al had hun vorige handelwijze ook nog eenige onzekerheid dienaangaande overgelaten. "Hoeveel geld hebt gij bij u?" vroeg een van de dieven. "Dertig zechinen, die mij toebehooren," hernam Gurth kort af.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek