Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
"Het recht daarop, grootpapa! betwist ik volstrekt niet," viel Francis in met een pijnlijken glimlach; "alleen...." "Als we onzen commandant in dezen lieten begaan," hervatte kapitein Rolf met eene poging om door scherts eene afleiding te maken, "dan zoudt gij zien, dat wij welhaast op half rantsoen gesteld werden.
"Dat is zoo waar, dat ik nooit anders dan jongensspeelgoed kreeg: trommels, zweepen, soldaten, en toen grootpapa eens op het idee kwam om mij een pop te geven, werd die terstond met diepe minachting weggesmeten. De plooi had zich gezet; papa kon gerust zijn.
"Hoe dankbaar ben ik, mijn God, voor het licht, dat Gij mij aanvankelijk hebt geschonken na het ronddolen in nevel en duisternis." Toen Lewin zijn huis naderde, bemerkte hij Tanja en Grischa, die hem kwamen tegenloopen. "Oom Kostja! mama, grootpapa en Sergej Iwanowitsch en nog een," zeide Tanja, "komen u te gemoet." "Wie is die andere?" "Zoo'n rare heer! Hij doet altijd zoo met de armen."
"Hoe zou hij er nu uitzien, grootpapa?" "Dokter Abels zei laatst, dat hij veel knapper is geworden; hij is wat gegroeid, en daardoor schijnt hij niet zoo erg krom als vroeger...." "Je moet hem eens vragen, als je schrijft, of hij daar gewend is op een bed of op een matras te slapen...." "'k Zal er om denken, Barbara." "Wat schrijft hij gemakkelijk, grootpapa!
Ze voelde zich op een dag zoo naar, dat ze tegen Jo zei, dat ze haar piano aan Meta, haar vogel aan jou, en de arme, oude pop aan Jo wou geven, die er wel om harentwil van houden zou. Het speet haar, dat ze zoo weinig weg te geven had, maar ze liet ons allemaal een lokje van haar haar, en haar hartelijkste groeten aan Grootpapa. Zij dacht geen oogenblik aan een testament."
Wanneer ik dat gevoel bij Brouwer ondervond, grootpapa dan zou ik met vreugde zijn vrouw worden, al was hij ook zoo leelijk als de nacht, of al was hij mismaakt, een bult.." "Als Dorus!" viel de oude heer Tournel eensklaps in. Plotseling overtoog een purperen gloed Augusta's gelaat.
Maar hij lette daar niet op; hij gunde ons den tijd niet om hem iets te zeggen. "Francis!" riep hij, een brief in de hoogte houdende, met stralende oogen en een gelaat of hij verjongd ware. "Waarom zijt gij toch zoo lang uitgebleven, nu ik u zulk goed nieuws heb mee te deelen." "En ik u, grootpapa! Maar wat is er? Gij ziet er zoo triomfantelijk uit, en dat midden in die deftige akten!
"Dat zie ik in, en daar heb ik behoefte aan. En nu, wil mij eens gul uit zeggen, of gij mij, ondanks alles, niet in uw hart gelijk geeft tegen grootpapa en den kapitein; en ziet gij, d
"Gij blijft mijns ondanks, bedenk dat wel," fluisterde zij mij in. "Het zij zoo! Ik vraag maar wat de generaal er van zegt," sprak ik, mij tot dezen keerende, die zich vergenoegd de handen wreef. "Wel neef, gij zijt de gast van den kapitein," sprak hij lachend. "Grootpapa zegt de waarheid; gij zijt de gast van den kapitein," herhaalde Francis met nadruk. "Denkt gij er nu nog aan te blijven?"
"Veel liefde en weinig trek," zei menig ervaren huismoeder, als zij het paar te zamen zag; maar niemand sprak luid zijn meening uit, omdat het in een kleine stad veelal de gewoonte is te fluisteren en men elkander daarom toch evengoed hoort. Eindelijk brak Augusta het ijs, dat tusschen haar en Brouwer lag, door te zeggen: "Grootpapa, ik houd het niet langer uit!" "Wat niet, Guustje?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek