Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
't Zou hem onmogelijk geweest zijn zoo te doen tegenover een paar oogen, een paar niet te ontwijken oogen! "Wat scheelt je? Abraham! Waarom loop je van me weg? Waar ben je? Kom weer hier en ga zitten." "Neen Grete! ik moet weg. 't Is al laat. Goeie nacht! ik kom gauw terug." Abraham keerde van zijn triomftocht terug met gebogen rug, schuw en zoo wonderlijk slap in de beenen.
Terwijl hij den bouquet in de vaas zette, bedacht Eline, hoe dit cadeau van den kleinen jongen ook een attentie van Betsy was.... Het was eigenlijk maar lastig.... Zij trok nu echter de stoute schoenen aan, en ging met Ben naar beneden. Betsy zat in de eetkamer en beraadslaagde met Grete. Dag Betsy, zei Eline. Dag Elly, wel gefeliciteerd! antwoordde Betsy, zonder uitdrukking.
Ze staat en staart naar de plek waar nog even tevoren zijn gezicht is geweest. Kommen Sie, gnädige Frau! Kommen Sie! Grete is haar Herrschaft nageloopen en troont haar nu mee terug naar huis... Maar daar, in 't leege huis nog vol van hem en zijn heerlijke liefde, valt loodzwaar de verlatenheid op haar, mèt het volle besef wat hij nu alléén tegemoet gaat.
Zij spraken nog even over Vincent en toen zwegen zij beiden, en Eline dacht in een dwalende mijmering aan de wals van Mireille, aan haar twist met Betsy over Grete, aan de groep der Vijf Zinnen, aan Mevrouw Van Raat en De Woude, aan heur roze japon en Ben Saïd. Hoofdstuk V.
Met al zijn gebulder was Steffensen in den grond teer voor haar; alle menschen hadden haar altijd zacht gestreeld en "arme Grete," gezegd, op een manier, die haar goed deed. Zij kon niet zien dat was waar; 't moest iets wonderlijks zijn, dat licht, dat 's morgens kwam, en dat ze aan haar open oogen voelen kon. Maar lieve hemel! zij had het zoo goed in andere opzichten.
Hij sterft, geloof ik... Betsy schrikte, maar zij bleef zeer kalm. Zij beval aanstonds Anna de kindermeid, met Ben weg te gaan en stuurde Gerard naar een dokter in de buurt; Reijer zou toch niet thuis zijn. Met Eline en Mina tilde zij Vincent op den divan en Grete vroeg zij om azijn. Gauw, haast je! beval zij kort.
Betsy kwam binnen, met een ontevreden uitdrukking in haar, onder zware wenkbrauwen tintelende, oogen, haar korte, vleezige lippen nijdig samengetrokken. Zij droeg een stapeltje kristallen dessertschaaltjes, die zij nu zelve wilde wasschen, daar Grete, de keukenmeid, er een gebroken had.
"Je ben niet wel Grete." "Ja zeker, hoor je. Scheid nu maar uit." "Ach, ik wou..." "Wat wou je?" "Als ik je alles zou vertellen, wat ik graag wou Grete! dan werd 't een lang verhaal." "Vertel maar en laat het maar goed lang worden." "Allereerst zou ik zoo'n vaste hand willen hebben als Vader had in zijn allerbesten tijd; en dan wou ik voorspoed en moed hebben voorspoed vooral..." "En dan?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek