Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Ze stond bij de lamp haar handschoenen uit te trekken, en het viel Go op, hoe mooi ze was: de groote, zwarte hoed gaf achtergrond aan haar anders wat vlak gezicht, en haar frissche kleur, van de buitenlucht, was bekoorlijker dan haar meestal verfijnde bleekheid.
God, ik weet niet, wat kun-je nou vooruit zeggen van je leven? De wereld is zoo reusachtig, en zoo gecompliceerd;... ik zal maar afwachten; er zal natuurlijk wel ergens iets voor me te doen vallen." Er flitste weer even dat vreemde, onrustige licht door z'n oogen, dat Go al meer keeren opgevallen was. "Wat doe-je raar met je oogen Hans!"
"Lekker weer om Poelgeest om te loopen," had hij spottend gezegd, want 't begon juist 'n beetje te motregenen; en Go: "Ik ben er nog nooit geweest."
"Als-t-ie 'm groet," viel Gerard hoonend in; "we kwamen laatst samen Hering tegen. Ik ken 'm toevallig, maar hij behoorde vier uur college bij 'm te loopen.... Nu; ik nam m'n hoed af, maar De Veer zegt: "Bejour" en toen tegen mij: "Wie is die varkensslachter?" Go schaterde: "O, zeg, wat vermakelijk is dat! Zou de prof boos zijn? Zag-ie er dan zoo schunnig uit?"
En nu kwam Go los met 'n grappig verhaal over 'n scène met de juffrouw, die geen ons boter en geen half ons vleesch tegelijk wilde halen. "We zijn nétte menschen, en voor ons zelf zouë we 't ook niet doen. Ze kijke je er in de winkel op an, en noeme je "halve-onze-juffrouw." 'n Half ons ham of rookvleesch; dat plááts ik nog... maar leverworst, of cornét-bief..."
Een dame hier aan boord, die haar tehuis, man en kinderen in de Kaapkolonie heeft en daar reeds bijna twintig jaar woont, vertelde ons toch, dat zij elke drie of vier jaar "must go home" anders kon zij niet gelukkig zijn. Toen ik haar vroeg wat zij haar "home" noemde, antwoordde zij onverwijld "Engeland". Maar den laatsten dischgenoot, behalve de purser, die mede aanzit, heb ik nog niet genoemd.
Het geleek als 't ware een schip hetwelk op de scheepstimmerwerf van stapel liep. En inderdaad, was het geen schip, hetwelk den luchtoceaan instevende? De Go a head steeg zuiver loodrecht omhoog, hetgeen een bewijs was, dat er volkomen windstilte in den dampkring heerschte, en staakte zijne opstijgende beweging op eene hoogte van tweeduizend vijf honderd meters, alwaar hij zwevende bleef.
Hij geloofde, dat 'k er wel 'n hoofd voor had." "Prachtig. En wat zei-jij, Go? Dat je nóg uitstekender was in al 't andere?" "Nee; dat ik blij was, dat hij tevreden was, maar dat 'k er ook veel moeite mee gehad had. En toen wenschte hij me evenveel succes met de andere tentamina, en liet me uit, erg hartelijk.
Go dacht even aan de argumenteering van het kleine wezentje in den grooten mantel; hier kreeg ze gelijk, "maar voor vader is iedere vrouw aangewezen huisslaaf; nu nóg, als 'k in de vacantie thuis ben, hóe ik me ook verzet, ik moet goed-verstellen, huishoudboodschappen doen, en al zulke dingen meer. En ik vind 't afschuwelijk."
Daar zouden we ons, geloof ik, 'n beetje voor schamen, als we zoo allemaal bij elkaar zijn." "Je.... pardon, u idealiseert onze manier van feestvieren." Maar Go viel levendig in: "Nee, toe, noem me "Go" en zeg "je"; ik heb 't al lang willen vragen, maar 'k wist niet, hoe hier de gewoonte was." "Graag. Ik heet Gerard. Ik vind 't prettig, als je mij bij m'n voornaam noemen wilt."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek