Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
»Neem me niet kwalijk, mijnheer Harry,« zeide Giles, terwijl hij zijn gerimpelde gezicht een laatsten veeg gaf met den zakdoek, »maar ik zou u heel dankbaar zijn, als u den postjongen met die boodschap wou sturen. 't Zou geen pas geven, dat de meisjes in de keuken mij zóó zagen, mijnheer; dan zou ik mijn gezag over haar voor goed kwijt zijn.«
Daar de twee anderen dit gevoelen deelden en daar hun drift, evenals die van Mr. Giles, nu weer gansch bedaard was, verdiepten zij zich in vermoedens naar de oorzaak van deze plotselinge verandering in hun stemming. »Ik weet waardoor het kwam,« zei Mr. Giles. »'t kwam door het hek.« »Ja, dat kan wel,« riep Brittles uit, het denkbeeld terstond aangrijpend.
Giles stak zijn slaapmuts weer naar buiten, met het doel eenig antwoord te geven, toen hij plotseling achteruit werd getrokken door een jongeren heer, die het andere hoekje van de sjees innam en driftig vroeg hoe het ging. »Zeg maar één woord!« riep deze, »beter of erger?« »Beter veel beter!« antwoordde Oliver haastig. »Goddank!« riep de jonge man uit. »Weet je 't zeker?«
Giles, die nu eerst dacht aan zijn minder passend toilet, trok de slaapmuts van zijn hoofd en stak ze in zijn zak; toen haalde hij uit de koets een hoed van ernstig deftigen vorm te voorschijn en zette dien op. Daarna reed de postiljon weg; Giles, de heer Maylie en Oliver volgden op hun gemak.
Van hen beiden was ten minste de Jood wel zoo bijzonder, dat hij opgemerkt zou zijn, wanneer hij iets was komen drinken of door het dorp had geloopen, maar Giles kwam met geen enkel bericht terug, dat het geheim kon oplossen of zelfs maar minder geheimzinnig maken. Den volgenden dag werd er opnieuw gezocht en opnieuw nagevraagd, maar met geen beter resultaat.
»O! ik maak 't best, heusch,« zei Rose, hem in de rede vallend, »maar boven ligt een arme man; tante wou graag, dat u eens naar hem keek.« »O ja, mooi,« zei de dokter, »daar heb ik van gehoord. Dat is jouw werk, nietwaar Mr. Giles?« Mr. Giles, die met zenuwachtige bewegingen de theekopjes op hun plaats schikte, werd vuurrood en zei, dat hij de eer had gehad.
»Nu niet! voor alles ter wereld niet,« antwoordde de jonge dame. »De arme man! Toe Giles, ga voorzichtig met hem om, om mij plezier te doen.« Terwijl zij heenging, keek de oude knecht haar na met zóóveel trots en bewondering in zijn oogen, alsof zij zijn eigen kind was. Toen boog hij zich over Oliver heen en hielp hem, met de omzichtigheid en zorg van een vrouw, naar boven dragen.
Blathers, terwijl hij zijn wijnglas neerzette en de handboeien tegen elkaar sloeg. »'t Is een merkwaardige geschiedenis,« merkte de dokter op. »Nu heeren, als u wilt, kunt u naar boven gaan.« »Als u wilt, mijnheer,« antwoordde Blathers. Dicht achter Mr. Losberne aan klommen de twee politie-dienaren naar Oliver's slaapkamer; Mr. Giles liep vooruit met een brandende kaars.
Brittles, die met een kruik ale in zijn hand zat, bevestigde alles, nog eer zijn meerdere het gezegd had. »Blijf maar zitten!« zei de dokter met zijn hand wuivend. »Asjeblieft mijnheer,« zei Mr. Giles. »Mevrouw wou, dat ik wat ale zou schenken, mijnheer, en ik had niets geen zin om in mijn kamertje te zitten, mijnheer, en wou graag gezelschap hebben; daarom ben ik maar hier met de anderen.«
De eerste stak nu Harry de hand toe en hartelijke begroetingen werden over en weer gewisseld. In antwoord op ontelbare vragen van zijn jongen vriend, gaf de dokter nauwkeurig verslag van den toestand zijner patiente, een verslag dat even troostend en veelbelovend van toon was als Oliver's bericht hem had doen hopen. Mr. Giles, bezig met de bagage, luisterde er met gretige ooren naar.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek