Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Giles en dat Brittles de poney moest zadelen en dadelijk naar Chertsey rijden; vandaar moest hij in allerijl een gerechtsdienaar en een dokter meebrengen. »Maar zou u hem niet eerst eventjes willen zien, juffrouw?« vroeg Mr. Giles, zóó trotsch alsof Oliver een of andere vogel van zeldzame pluimage was, die hij behendig gevangen had. »Heel eventjes maar, juffrouw?«
Giles werd naar de verschillende bierhuizen in het dorp gezonden, gewapend met de nauwkeurigste beschrijving, die Oliver van uiterlijk en kleeding der vreemdelingen kon geven.
Giles zelf; hij had eenige uren lang geleden onder het bewustzijn, een medemensch doodelijk gewond te hebben en greep nu dit nieuwe denkbeeld gretig aan en buitte het zooveel mogelijk uit.
Giles overwoog blijkbaar, of 't gepast zou zijn, eveneens eerbiedig te glimlachen, toen een sjees het tuinhek binnenreed, waaruit een dikke heer sprong, die recht op de voordeur afkwam en die, na op een of andere geheimzinnige manier in huis gekomen te zijn, de kamer binnenstoof, waarbij hij bijna Mr. Giles en de ontbijttafel onder den voet liep.
»Ik weet niet, wat ik denken moet,« antwoordde de arme Giles. »Ik denk niet, dat het de jongen is; eigenlijk weet ik haast zeker, dat hij 't niet is. U weet immers, dat 't niet kan.« »Heeft die man gedronken, mijnheer?« vroeg Blathers, zich tot den dokter wendend. »Wat een prachtige warhoofdige kletskous ben jij!« zei Duff met sublieme minachting tot Mr. Giles.
»Mijn raad, of liever, mijn bevel is,« zei de dikste van de drie, »dat wij onmiddellijk weer naar huis gaan.« »Ik vind alles goed wat Mr. Giles goed vindt,« zei een kleinere man, die men evenmin slank kon noemen en die heel bleek was in zijn gezicht en heel beleefd, zooals angstige menschen dikwijls zijn.
De Major-domus vertrok met verscheidene bedienden, om de bevelen van zijn meester ten uitvoer te brengen. "Prior Aymer?" herhaalde Cedric, Oswald aanziende: "de broeder, zoo ik mij niet vergis, van Giles de Mauleverer, thans heer van Middleham?" Oswald bevestigde dit eerbiedig.
Ik gooide de dekens van mij af,« ging Giles voort, het tafelkleed wegduwend, »ging rechtop in bed zitten en luisterde.« »Gut!« riepen de keukenmeid en de werkmeid uit één mond en schoven haar stoelen dichter bij elkaar. »Ik hoorde 't toen heel duidelijk,« hernam Mr. Giles. »Er is iemand bezig, zeg ik tot mezelf, een deur of een raam te forceeren; wat moet ik doen?
»Wat voor geluid?« vroeg de keukenmeid. »Een inbrekerig geluid,« antwoordde Mr. Giles, om zich heen ziende. »Meer een geluid alsof een ijzeren roe over een rasp werd gewreven,« meende Brittles. »Zoo klonk het, toen jij het hoorde,« viel Mr. Giles in, »maar op 't oogenblik, waar ik van spreek, klonk het inbrekerig.
»En Brittles is al meer dan een uur geleden op weg gegaan, nietwaar?« vroeg de oude dame na een stilte. »Een uur en twaalf minuten mevrouw,« antwoordde Mr. Giles, terwijl hij een zilveren horloge, dat hij aan een zwart lint droeg, te voorschijn haalde. »Hij is nooit vlug,« merkte de oude dame op. »Brittles is altijd een langzame jongen geweest, mevrouw,« antwoordde de knecht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek