Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 mei 2025
"Een ander verklaart, dat gij nu en dan u aan den drank overgaaft." "Welke snoodheid! Ik heb nooit meer dan een enkel glas bier, en zeer zelden dan nog, op eenen zelfden dag gedronken!" "Het is ijdel gepraat ongetwijfeld, en het gerecht zal daaraan weinig gewicht toekennen. Men is op zoek naar ernstigere getuigen; dan, of men zulke wel zal vinden?" "Maar de notaris?
En, aan 't einde van den uitgebreiden maaltijd, toen al de oude heeren hadden getoost en zaten na-te-gloren, blij dat 't goed was afgeloopen papa De Boogh, oom Hendrik die voogd over Paul en Louis was geweest, oom Koo de Boogh, en daarna zelfs Jan en Willem ook al..., toen zaten ze blijkbaar te wachten op een toost van hem.... Hij zag het aan de oogen die nu en dan nieuwsgierig bevreemd zijn kant op keken, hij hoorde 't aan het telkens hortende gepraat.... Hij dacht er ook een oogen blik wel over..., een toost..., maar gaf het dadelijk weer op.
Eerst hadden ze nog 'n beetje gepraat over 't nieuwe broertje, en of hij den volgenden dag weer wou komen spelen?.... ja, hij wou wel, maar tante moest dan naar háár moeder toe, en haar eigen broertjes en zusjes,... maar die waren al grooter dan Joostje; toen was hij stil geworden, moe van den drukken dag, en hij sliep nu bijna, maar bewoog toch telkens, ging met z'n knuistjes over de kleine, vergulde knoopjes van haar halsboord, of draaide aan de ringen van haar hand.
Als zij dan ontwaakte, riep zij fluisterend in het donker uit: "Arme baby, arme kleine baby, wat moet er van jou worden, als hij sterft?" En nu zij hem niet meer dagelijks zag, schreef zij hem. En in haar brieven sprak zij over het kind, zooals zij er met hem zelf over gepraat had, en hij antwoordde op dezelfde manier.
Eindelijk zei grootmama dat ze nu al zooveel had gepraat dat zij zich te moe zou maken, als ze nog meer zeide en dat ze nu eens probeeren moest, of zij niet wat slapen kon. Ze moest zich nu maar bedaard houden en vast blijven hopen dat ze geholpen zou worden, altijd.
De vochtigheid, die ik in mijn laarzen en in mijn hals voelde doordringen, de voortdurende beweging, het onophoudelijk gepraat, waaraan ik niet meedeed, de kleverige modder, waarop ik uitgleed en mijn leege maag, dat alles deed mij pijnlijk aan en stemde mij alleronaangenaamst na dezen dag van lichamelijke en geestelijke vermoeienis. Welentschuk wilde mij maar niet uit het hoofd.
"Hebt ge mijne dochter al gekheden in 't hoofd gepraat?" schreeuwt de oude schout hem toe en licht zijn stok tegen hem op. "Halt, schout!" zegt Frederik. "Dien stok weg! Wat zouden de menschen zeggen als er verteld werd dat ik met mijn schoonvader al vóór de bruiloft, op den landweg gevochten had." De schout liet den stok vallen.
Op een vuur van gesprokkeld hout maakten wij zelf ons avondeten klaar. Alle handen kregen wat te doen, want er moest voor een groot gezelschap gezorgd worden. Na gedanen arbeid mochten wij rusten. We gingen bij het vuur zitten en er werd gepraat en gezongen; weer hoorde ik dezelfde melodieën, die op de Storfürsten zoo diepen indruk op mij gemaakt hadden.
"Hoe hoog staan de aandeelen van Fortuna op dit oogenblik?" vroeg de predikant, toen zij een poosje gepraat hadden. "Ja, om u de waarheid te zeggen, dat weet ik niet. Toen ik er 't laatst van kocht..." "Koopt u ze dan zelf?"
Als jonkvrouw Anna nu toch maar in Godsnaam haar eigen hond wist stil te houden! Gelukkig was het viertal nu reeds weer in druk gepraat en gezwets.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek