Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juli 2025
Daar stonden zij, stil proestende, als twee verscholen misdadigsters, terwijl de dikke Emilie al haar best deed het gordijn niet te doen uitpuilen. Zij hoorden Fine open doen. Zij hoorden, dat Georges en Lili binnenkwamen, en zij hoorden de twee koetsiers, die de koffers binnenbrachten. En zij hoorden de stemmen van Georges en Lili door elkaâr roepen: Dank je, Fine, dank je wel!
Op het Congres te Parijs in 1900 heeft de heer Georges Maillard, die een belangrijk aandeel in deze werkzaamheden heeft genomen, doel en strekking hiervan nog eens uiteengezet . Hij heeft er toen op gewezen, dat het ontwerp niet moet beschouwd worden als eene model-wet in dien zin, dat het, theoretisch gesproken, eene ideaal-regeling zou geven.
Emilie en Eline zetten zich vóor neder; Betsy en Georges achter haar, en Eline zag een wijle, half glimlachend, in het rond, terwijl zij haren waaier en haren parelmoeren binocle neêrlegde.
Eline knikte en terwijl zij achter zich het gefluister van Betsy en Georges hoorde, bleef zij de kunstige evoluties volgen der eerste danseuse die onder de op en neêr gezwaaide sluiers en waaiers tusschen de anderen doorzweefde, steeds op de punten van heur satijnen, naar omlaag gekromde voeten, de armen omhoog, in heur kapsel een flikkerend aigrette van diamanten.
Ja, Eline schreef me ook over Georges en Lili, sprak mevrouw Van Raat. Wat, heeft u een brief van Eline, mama? riep Paul. U heeft me er niets van verteld. Beste jongen, ik heb je sedert gisteren na het eten niet meer gezien. Ja van morgen kreeg ik een brief, een heel lieven brief. Ze is heel dankbaar, dat ik haar bij me in huis wil nemen.
De gordijnen werden opengerukt en zij omhelsden Emilie en Marie, die gierende, met wangen als vuur, te voorschijn kwamen. Er viel een stortvloed van woorden en ieder sprak tegelijk. Maar hoe akelig nu toch, dat jullie ons moesten overvallen! kreet Emilie. Jullie zijn te vroeg aangekomen! Wat prachtig ziet alles er uit! riep Georges. Wat hebben jullie ons bedorven!
Lili richtte zich een weinig op en streek van heur vochtig gelaat de verwarde haren weg. Ach, wat wil je dan hebben, dat ik zeg? Je weet immers alles! Georges kan tegenwoordig geen goed meer doen in de oogen van mama! Kom, je overdrijft. Zoowel papa als mama mogen hem beiden heel gaarne. O ja, zeker! Maar als het er op aankomt hem een attentie te bewijzen.... Ach, en jij zelf immers ook...
Toe, Marie, Emilie, kom nu toch te voorschijn. Maar Emilie en Marie hielden zich weer als muizen en zij hoorden hoe Georges en Lili door het kantoor, het kleedkamertje draafden en eindelijk in het boudoirtje kwamen. O, hier zitten ze, als ze niet in de slaapkamer zitten! Hier is het alleen donker. Wacht, waar zijn mijn lucifers?
En terwijl zij de trap afging, glimlachte zij weemoedig om Lili's smart en Lili's wanhoop over Georges. Zij dacht aan haar zuster als aan een kind, om speelgoed weenend, dat men het voor een pooze ontnomen had; zij zag Lili's nu zoo innig bedroefd gezichtje reeds stralen van een blijden lach, zooals het stralen zou, wanneer zij, Marie, over een half uur bij haar terug zou komen.
Zij zag om zich rond en zij geloofde niet, dat Georges en Lili van elkander hielden, en met elkander gelukkig waren; het kon niet anders of zij moesten zich in elkander bedrogen hebben en nu huichelden zij, om dit te verbergen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek