Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Zij dreigde hem met den vinger en nam den arm van haar bruidegom en zij dreef Georges fluisterend verder door een dichten drom van meisjes en jongelui. Paul zag Cateau Van der Stoor bij een paar azalea's staan met een langen, bleeken jongen, dien hij niet kende. Hij knikte haar familiaar toe, als hij een kindje gedaan had, terwijl zij koel even boog.
Vere, wees nu niet zoo onvoorzichtig. Vat geen kou, zoo aan de deur, en stoor je er niet aan; ze miskennen je, maar ik zal je wel verdedigen.... Vincent knikte glimlachend Paul en Georges toe en sloot de deur van den donkeren winkel. Bliksemsgezellige kerel, die Vere! stotterde Etienne. Hoofdstuk XI.
Ten minste, zij verbeeldde het zich en zij gevoelde zich gelukkig met die illuzie, en sprak ernstig over haar drukte, wanneer Marie haar plaagde met haar poppenhuis en met Fine, hare oude zure keukenprinses. Maar Lili liet haar plagen en beijverde zich dat poppenhuis steeds liever te maken, opdat haar Georges er zich behagelijk zou gevoelen.
Zoo kon ze juist in de serre turen, langs de breede bladen der palmen; papa en mama zag zij niet, maar zij zag Marie juist in het gelaat en Georges op den rug.... Hoe grappig, als Marie haar nu juist in het oog kreeg, maar zij scheen een en al aandacht te zijn voor de historietjes van dat fatje. Lili kon net zijn glanzend boordje bewonderen en de pandjes van zijn jas.... keurig!
Na zonsopgang liet ik mij met Georges naar den oever roeien, om eens in het binnenland te kijken; maar halverwege zag ik Macao aan het strand als een bezetene heen en weer loopen, schreeuwend en wenkend, waarbij ik, toen ik hem kon verstaan, mij hoorde toeroepen: "Bourbaki is dood, kom en help mij!" Ik nam hem in de boot en voer naar het schip terug.
O, dank u, zeer verplicht; ik wil u niet van uw plaats berooven, ik sta in de stalles heel goed. Dus dan tot morgen, nietwaar? Adieu Betsy, Eline.... au plaisir freule.... zeer aangenaam geweest, meneer De Woude. Hij boog, drukte Georges de hand en verwijderde zich langzaam, lichtjes met zijn dunnen rotting zwaaiend. Het is een vreemde jongen! zeide Eline en schudde het hoofd.
Zoo dreef de middag langzaam voorbij onder Lili's stille bouderie en geen visites kwamen die doffe rust verstoren, toen er over vieren gebeld werd en Dien Georges De Woude binnenliet. Lili was geërgerd; Dien had hem best eerst kunnen aandienen en hem niet dadelijk in den salon laten, meende zij. Zoo intiem kwam hij toch niet bij hen aan huis.
We waren zoo gaarne als weldoende feeën weggezweefd! klaagde Marie. En Lili lachte en weende bijna en omhelsde haar man en hare zusters zooveel zij maar kon. Jullie zijn twee schatten, twee schatten! Slechts langzamerhand bedaarden zij, nadat Georges prozaïsch had opgemerkt, dat hij honger kreeg. Goed, dan gaan jullie eten en dan vliegen wij weg. niet waar Marie? sprak Emilie.
En toen Etienne, gekheid makend, het op een loopen zette, en zijne neefjes en nichtjes toeriep, dat zij hem nooit zouden vangen, en toen de Van Rijsseltjes hem naderden, Nico het laatst haastig voortschuddende op zijn dikke beentjes.... toen zeeg Marie in het gras neêr, bij den schommel, en barstte in tranen uit... Zij dacht aan Lili en aan Georges, hoe die beiden alleen en zeer gelukkig waren geweest, terwijl zij, Marie, naar de weilanden en de koeien gestaard had, tot zij sterren voor hare oogen had zien schemeren, en hoe zij, Georges en Lili, alleen en zeer gelukkig waren geweest, terwijl zij lelies en plompen uit het water had gerukt, hard, heel hard...
Haar zuur gezicht keek met iets als een verwonderden glimlach naar die vier vroolijke menschen. Zij had nooit geweten, dat de menschen zoo vroolijk konden zijn op de wereld, neen, waarachtig niet! Maar keek Fine wat zuur, ze kreeg toch een pluimpje van Georges: de pasteitjes waren heerlijk, de coteletten heerlijk! Fine kon het, hoor! En Fine verdween, gestreeld, naar haar keuken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek