Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juli 2025
Hij was echter arm, had geen varkens en wou zijn schuld boeten door iemand te dooden. De ongelukkige Bourbaki kwam hem juist gelegen, en hij stookte daarom Belni op, hem te vermoorden. De broeders praatten den heelen nacht met hun slachtoffer en Macao, lieten zich het geweer van den eerste vertoonen en speelden ermee.
Wij lieten Belni opsluiten in het schip en deelden toen aan het dorp mee, dat wij voor den volgenden middag de uitlevering van den vluchteling, de patronen van Bourbaki en twee varkens verlangden. We leerden toen ook de oorzaak van den moord kennen. Belni's broeder had zich met de vrouw van het hoofd ingelaten en was door dezen tot betaling van eenige varkens veroordeeld.
Op onze boot was als tolk een man uit Big Nambas, en van de vijf andere boys waren vier van Aoba, die een heel ander type vertoonden in voorkomen en taal, terwijl er één van Malekula bij was. Bourbaki, zoo heette onze man uit Big Nambas op de plantage, had zich vóór twee jaren laten aanwerven.
Bourbaki maakte zich vroolijk over hun naïeveteit en kwam zich verbazend beschaafd voor; maar hij is zelf nog ruw en vertrouwt mijn fotografietoestel maar half. "De blanke man weet te veel", is zijn uitspraak. Het regende den geheelen dag, en eerst tegen den avond klaarde het op. Eenige inboorlingen bleven den nacht over aan het strand. Ze maakten vuur en zongen.
Hij keek verloren in de ruimte, alsof hij al aan het maal smulde, nam een stuk kokosnoot en rukte met zijn sterk gebit het vleesch van de schaal. Dien heelen morgen was hij zeer vergenoegd en behulpzaam. Des middags ging Bourbaki weer weg en twee dagen lang zagen wij geen inboorlingen. Ze waren allen boven in het dorp bij het groote feest, terwijl wij de dagen in doffe rust doorbrachten.
Toen Bourbaki zich had laten aanwerven, was het hoofd woedend geweest, dat hij zijn beul verloor en had bevel gegeven, den werver, een zwager van den heer Georges, te dooden. Eenige inboorlingen loerden op hem aan het strand en schoten op hem, toen hij in zijn boot ging; de blanke werd licht gewond, en een inlandsche vrouw, die achter hem in de boot zat, werd gedood. De boot verwijderde zich snel.
Bourbaki vertelde, dat er over een paar dagen een groote slachtpartij van varkens zou plaats hebben, en dat tot dien tijd alle menschen het druk hadden. Het hoofd was niet te spreken en bleef voor ieder onzichtbaar, behalve voor een bediende, die hem zijn eten bracht. Wij landden een geitje en twee varkens. Het geitje wekte groote verwondering, en niemand waagde, het aan te raken.
Wij vermoedden, dat Bourbaki wat op zijn geweten had gehad; maar achtten het toch noodig, zijn lijk te halen. Genoegdoening te erlangen zou wel niet gaan. Macao zei, dat het dorp dichtbij was. We wapenden ons en de boys en landden na tien minuten. Den jongsten, een veertienjarige, lieten we achter; hij moest met de roeiboot dichtbij het strand blijven.
Toen Macao zich op eenigen afstand bevond, maakten ze van de gelegenheid gebruik, om Bourbaki in den rug te treffen en namen toen de vlucht. Daarmee was de schuld tegenover het hoofd geboet, wat wel zeer merkwaardig mag heeten. Nu de eerste opwinding voorbij was, kregen onze boys, die des morgens zoo moedig waren geweest een gevoel van angst.
Macao sprak met hen; ze legden de geweren op den grond en voerden ons naar twee hutten op zij. Daar lag Bourbaki dood op den rug; hij had vóór een hut gezeten, toen men hem van achteren
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek