Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
Als hij maar niet zoo stijf geweest was zoo geharnast in zijn priesterwaardigheid, dan zou ze hem wel geholpen hebben; zij had immers die preek van proost Sparre in haar hart gegrift. Maar hij was als een groot hoog pantserschip en zij als een oud vrouwtje in een roeiboot, zij kon niet naast hem gaan liggen en hem toeroepen, dat er klippen voor den boeg lagen.
Wij vermoedden, dat Bourbaki wat op zijn geweten had gehad; maar achtten het toch noodig, zijn lijk te halen. Genoegdoening te erlangen zou wel niet gaan. Macao zei, dat het dorp dichtbij was. We wapenden ons en de boys en landden na tien minuten. Den jongsten, een veertienjarige, lieten we achter; hij moest met de roeiboot dichtbij het strand blijven.
De zon ging wel onder; maar de landbries bleef uit. We konden niet meer hopen, de stoomboot met onze zeilboot te bereiken. Het beste was, naar Kanon te gaan en daar een roeiboot te huren, die mij aan boord kon brengen. Terwijl we in donker haastig naar land roeiden, gleden lichten ons voorbij. Het was de stoomboot, die naar het noorden scheen te varen. We hadden haar dus gemist.
Tot overmaat van ramp had de kapitein, waarschijnlijk onder den invloed van den alcohol, de kleine roeiboot bij de eerste landingsplaats weggezonden, en ze kon bij den storm niet meer worden teruggebracht, zoodat we in het geheel geen gemeenschap met het schip konden krijgen, want de heftige strooming konden de inboorlingen ook zwemmend niet overwinnen.
Als je er geen bier heenbrengt, zal het waarschijnlijk boter of kaas zijn, wat nog erger is. Nu, wat heb je hierop te zeggen? Je ziet en hoort, dat wij goed ingelicht zijn." Boer Floris werd bleek van verontwaardiging en drift. Hij sprong van zijn stoel op, en riep den Hopman toe: »Gij liegt, Hopman, mijne roeiboot komt nooit in Amsterdam, evenmin als ik of een van mijne huisgenooten.
Na een langzame vaart door de stille en rustige lagune, legden wij aan bij een vuurtoren tegenover Bandar-Gaz. Wij namen onze bagage bijeen en werden in een roeiboot overgebracht naar een havenplaatsje in een treurigen staat van verval. Tegen het vallen van den avond bevonden wij ons op perzischen grond, bestaande uit dikke, glibberige modder.
Plotseling rees er een gedachte bij hem op, en met de woorden: "Wacht, ik zal eens zien...." liep hij de hut uit; en ofschoon Ritter hem nariep, die vreesde dat Geurt niet terug zou komen, vervolgde hij zijn weg tot nabij de hoeve, waar de kalkoenen opnieuw het gefluit van den jager beantwoordden maar kwam ook, geen twee minuten later, in een kleine roeiboot langzaam het stroompje afzakken.
De regen trommelde op het bladerdak, en de windstooten donderden door het bosch als sneltreinen door een tunnel. Den volgenden morgen vonden we de boot nog op dezelfde plaats, waar we haar gisteren hadden verlaten en waren nu vol goeden moed, omdat des avonds de storm scheen te kalmeeren. Dien nacht was het veel rustiger en des morgens waagden de zwarten het, de kleine roeiboot aan te sleepen.
O, de watersnood heeft verwoesting aangericht, die erger is dan de verwoesting van woningen en weiden! Op de zolders van misschien tien huizen vind ik bewoners, wanneer ik in mijn woonplaats mijn kleine roeiboot door de golven stuw. Ik leg aan bij de huisdeuren. Vandaar wijst een vlonder door het overstroomde huis den weg naar zolder- of vlieringtrap.
Het inwendige van die hut met de afscheidingen in kleiwerk, de heerlijke geur van gemaaid hooi en reukgras, dien men er genoot, hebben bij mij de aangenaamste herinneringen achtergelaten. We keerden allen per boot terug, nu met een roeiboot in verrukkelijk zacht en helder weer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek