Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 oktober 2025
Zij haastten zich, schijnbaar onverschillig, maar Lili met een kleur op de wangen, naar hun tafeltje toe. Mevrouw Verstraeten zat alleen met Marie en Frédérique; Otto en Eline waren weg. Groote goedheid, waar hebben jullie met elkaâr gezeten? riep Marie uit, terwijl Georges en Lili plaats namen op de stoelen, die ter bewaring met een paar mantels waren behangen geworden.
Dan zou het wel eens kunnen gebeuren, dat ik moê werd. Dan zou ik je dragen. Je zou niet kunnen, je zou bezwijken onder me. Heb je zoo een min idée van me, dan zal ik het je eens toonen. Maar Georges! Hoe durf je toch zoo brutaal zijn! Ik zal nog eindigen met me boos te maken, ten minste, als je niet dadelijk vergiffenis vraagt. Hoe moet ik dat dan doen? vroeg hij deemoedig.
Binnen een half uur was toen alles in orde en dat plan onverbrekelijk vastgesteld. Alleen Leonida verklaarde, dat hij in Teheran wou aankomen over land en in een auto, dat hij over Eriwan en Tabris gaan zal en dat, al moest hij zijn wagen in brokjes door kameelen laten dragen, hij er zal komen. Georges Bibesco heeft een tolk geëngageerd, den Tsjerkess Hassan.
Zou zij hem anders niet geschreven hebben? Het was beslist, het kon niet anders en een groote rust verspreidde zich, na haar plotselingen schrik, door haar geheele wezen. Maar lieve meid, ik geloof, je lijdt aan distracties! riep Vincent lachend uit. Hij had haar gevraagd, waarom Georges De Woude er niet was en zij had kwijnend gelispeld: O ja, dat is wel zoo....
Er trok om Marie's lippen een bijna spotzieke glimlach. Ja, Lili! antwoordde zij, met een bittere treurigheid, die voor Lili echter verloren ging in haar scherts, je hebt het zwaar te verantwoorden! Je houdt van Georges en Georges houdt van jou, en de geheele wereld is tegen jullie, mama, en mevrouw Eekhof en iedereen, nietwaar?
Zij hielden zich beiden stil, proestende achter haar gordijn. Laten we uit het raam vluchten! lachte Marie. En in de armen van onzen koetsier springen? Dank je hartelijk, hoor! Zij luisterden weer en zij vernamen duidelijk het opgetogen stemmetje van Lili, die door den salon en de eetkamer en de keuken scheen te dwalen. Georges, neen maar, zie eens, hoe lief alles er uitziet.
Sedert wanneer heeft u uw neef gezien, mevrouw? vroeg Georges. O, zeker niet in anderhalf jaar. Ik geloof, dat hij, toen we hem het laatst spraken, naar Londen zou gaan, waar hij iets gevonden had, als reporter bij een courant, geloof ik, of iets dergelijks.
Maar zij vond er geen aanleiding toe en eensklaps hakte zij den knoop door met bondigweg te vragen: Zeg, Georges, wat is er? Wat heb je me te vertellen? Het was nu zijn beurt te veinzen en verwonderd antwoordde hij: Je iets te vertellen? Hoe meen je dat? Ach.... ik weet niet, ik dacht.... ik meende zoo iets in den krul van je knevel te zien! schertste zij. Is er waarlijk niets? Geldzaken?....
Waarlijk, eene goede fortuin voor ons, arme jongelieden, die zuchten over de zeldzaamheid van zoovele vereenigde schoonheden!» Hierop antwoordde Siska, terwijl zij een verleidend lonkje van onder hare wimpers uitschoot en een bedeesd gelaat aannam: «Gij spot, Mijnheer Georges! Maar hoe gaat het met uwe zuster Clotilde?» «Goed, zeer goed,» sprak de jonge heer onverschillig.
Hij, Georges, voelde dat egoïsme ook al meer en meer zijn gemoed vullen, voelde dat er voor hen spoedig niet veel meer bestaan zou buiten den kleinen kring van hun dagelijksch leven. Zij gingen weinig uit op de invitaties hunner kennissen, vreezende, dat zij hierdoor tot eene levenswijze werden verlokt, die niet aan hunne middelen zou passen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek