Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
"Hij heeft zich tegen zijn leeraars verzet, met gebalde vuisten gedreigd en leeraar Aalbom een duivel genoemd." "O Goddank, anders niet!" zei Mevrouw Wenche verlicht. "Anders niet, anders niet! Ja, dat lijkt jou! Jij kunt bijna voor niets anders meer sympathie hebben, dan voor oproer en verzet tegen alles en allen. Maar nu wou ik je één ding zeggen waarde Mevrouw nu is mijn geduld uit.
Zonder orde smeet ze de flitsen van eene vlammende passie in het luie fulp van den avond .... En Sörge luisterde, sprak niet, klemde het ivoren aapje in zijne gebalde vuist. Er viel eene stilte, een ongemak, een verlegen herkomen van de peiselijke hotelgeruchten. Wilt ge niet? vroeg Francine.
Met gebalde vuisten stond Jack klaar om bij het minste verzet zijn vriend te verdedigen; maar Vigors was half versuft van den ontvangen opstopper en verroerde geen vin, hij liet zich gedwee afrossen.
"Sta voor u zelven in, monnik," hernam Koning Richard eenigszins ernstig, maar stak dadelijk daarop den heremiet de hand toe, welke deze een weinig beschaamd en geknield kuste. "Gij doet minder eer aan mijne opene hand dan aan mijn gebalde vuist," zei de Koning; "gij knielt slechts neder voor de eerste, en voor de andere wierpt gij u lang uit op den grond."
't Was op een ochtend, tamelijk vroeg nog, midden in de saaie stilte van het suffig dorp: Een man, "den nieuwen boas", wilddronken waggelend in de straat, luid-schreeuwend het volk bij elkaar troepend, schreeuwend, met dreigend naar zijn huis gebalde vuisten, dat hij bedrogen was geweest, dat men hem voor den gek gehouden had, dat die vrouw van hem, die Stier! die Stier! die Stier... Watte? Watte?
Allen keerden zich om en zagen Abraham Lövdahl; hij stond overeind, doodsbleek met vertrokken gezicht: "'t Is schande! 't is een groot schandaal" zei hij weer en hief zijn gebalde vuist tegen Aalbom op. "U is een... U is een duivel," bracht hij er eindelijk met moeite uit en hield zich vast aan den rand van de tafel. "Maar...... maar Abraham!
Er was tot verbazing zoowel van Dik als van Flipsen, geen spoor van hem te zien. Flipsen was woest van kwaadheid, en met gebalde vuist kwam hij op Dik af. "'t Is eene schande, eene schande!" schreeuwde hij Dik toe. "Ik zeg, 't is eene schande om je zoontje zoo tegen mij op te zetten, en hem te leeren mij te bespotten. Maar ik zal hem krijgen, ik zal hem krijgen, ik zal..."
Of, wat nog erger was, hij zag haar als gevangene vóór den vijandigen, hardvochtigen Octavianus. Eindelijk kon hij het niet meer uithouden. Hij liet zijne vilten mantel los, drukte zijn gebalde vuist tegen de slapen, en steunde luid.
"Hier," antwoordt de filosoof en slaat met de gebalde vuist op het zware pak, "hier worden alle goden vermoord. En ik heb Eros niet vergeten. Wat is liefde anders dan een drang van het lichaam? Waarom zou ze hooger staan dan andere lichamelijke behoeften? Maakt de honger ons tot een God? Of de vermoeidheid? Zij zijn even veel waard. Het moet nu uit zijn met die dwaasheid. Leve de waarheid!"
Wanneer zij in zulke twijfelingen wilde doordenken, hield de, niet te overschrijden, grens haar steeds tegen en haar onmacht maakte haar woedend: zij sloeg zich met gebalde vuist op het hoofd, als was daar iets, dat zij met geweld wilde heelen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek