Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juli 2025
En dadelijk toen donna Micaela op straat kwam, ontmoette zij dezen man die haar een van zijn kleine, ellendige beeldjes te koop aanbood. "Koop don Gaetano, donna Micaela," zei de man. "Koop don Gaetano, dien de regeering gevangengenomen heeft, omdat hij Sicilië wilde redden." Donna Micaela drukte haar vaders arm heftig en spoedde zich verder.
Donna Micaela klemde zich krampachtig vast aan haar vaders arm, maar zij zei niets, ze ging slechts verder. Toen begon cavaliere Palmeri te spreken over Gaetano. "Ik wist niet dat hij zoo bemind was," zei hij. "Ik ook niet," fluisterde donna Micaela. "Maar heden zag ik hoe vreemde menschen in donna Elisa's winkel kwamen en haar smeekten iets te mogen koopen, dat hij gesneden had.
Zij behoefde in het geheel niet zoo bedroefd te zijn. Slechts tien jaar zou Gaetano op den berg leven, dan zou hij terugkomen als de beroemde heremiet fra Gaetano. Dan zou hij door de straten van Diamante loopen, gevolgd door een groote menigte menschen, evenals pater Gondo nu. En boven de straten zouden vlaggen wapperen en de huizen zouden versierd zijn met kleurige doeken, dekens en kransen.
Gaetano begreep nog niet wat de pater meende, toen hij zich voelde optillen door pater Jozefs armen en terugdragen naar de ontvangkamer, waar hij op donna Elisa's schoot werd gezet. "Gij moet hem nemen, donna Elisa, want gij hebt hem gewonnen," zei pater Jozef. "Gij moet hem den Mongibello laten zien en trachten of gij hem behouden kunt."
Het deed een arm mensch zoo'n verdriet, dat de goede heilige donna Micaela hielp, die niet hield van Gaetano. De bel luidde hevig en donna Elisa stond uit oude gewoonte op. 't Was donna Micaela, die nu binnenkwam. Zij was verheugd en strekte beide handen uit naar donna Elisa, maar deze wendde zich af. Zij kon haar hand niet drukken. Donna Micaela was overgelukkig.
In de praalwoning woonde niemand, maar zij zou er met hem heengaan. Misschien had hij gedacht, dat zij in het zomerpaleis woonde? O, neen, daar woonde haar broer, don Ferrante. Hij was koopman en had zijn winkel beneden en daar hij nog geen signora bezat, bleef alles boven staan, zooals het stond. Gaetano vroeg zich af of hij nog op haar schoot kon blijven zitten.
Hij sleepte haar mede in zijn zonde! "Ik heb dit beeld voor u gemaakt, donna Micaela," zei hij. O, indien het beeld van haar was! Zij wierp het over de balustrade. Het stiet tegen den steilen bergwand, viel al dieper, rukte steenen los en sloeg zich zelf te pletter. Eindelijk hoorde men het in den Simeto neerploffen. "Met welk recht schept gij Madonna's?" vroeg zij Gaetano. Hij stond zwijgend.
"En niemand kan van u genieten," zei Gaetano, "niemand kan het wagen van u te genieten. Ge zijt ongetemd en vol nukken en boosaardigheid. Gij zijt de onzekerheid en het toeval, gij zijt het berouw en de kwelling, gij zijt de zonde en de schande, gij zijt het dwangbuis, dat wij willen verbreken, gij zijt alles wat de verschrikking vormt, omdat de menschen u niet beter hebben willen maken."
"De Monte Chiaro ligt op den Etna, indien je weet waar de Etna ligt?" Dat klonk zoo aarzelend alsof het al te veel verlangd was, dat Gaetano iets van den Etna zou weten. En zij lachten alle drie, zij, zoowel als pater Jozef en Gaetano. Ze werd een heel ander mensch, nadat zij hen aan het lachen gebracht had.
Die waren heel merkwaardig, ze vloeiden zonder te murmelen, zij golfden zonder wind, de slechtste zwemmer kon er zonder een brug over komen. Gaetano raadde, dat zij lavastroomen bedoelde. En zij was zoo blij, dat hij dit had kunnen raden. Hij had dus verstand. Hij was een echte Alagona. En dat de Etna zoo groot was!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek