Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Er werd geklopt: Gerard trad binnen. Gerard, hoe laat is het? Zij schrikte van haar klanklooze, schorre stem. Bij twaalven, juffrouw. Is meneer nog op? Meneer is in zijn kantoor; mevrouw is al naar bed en meneer Vincent ook. Kan je even een brief voor me in de bus doen? Goed juffrouw. Nu dadelijk? Zeker juffrouw. Hier dan, maar dadelijk, wil je? Wanneer wordt de eerste bus gelicht, morgenochtend?
Ook de meiden en Gerard waren in de vestibule en hunne angstige gezichten klaarden een weinig op, terwijl zij zich fluisterend in de keuken terugtrokken. Frans kwam met Henk de eetkamer in. Wees maar niet bang, mevrouw; waarlijk, het is voor het oogenblik geschikt. Eline was door- en doornat, maar Jeanne heeft haar goed verzorgd.
En voor het eerst gevoelde zij nu voor hem iets als medelijden; gevoelde zij, dat zij wreed was, en dat hij moest lijden, en deze erbarming wekte opnieuw de smeltende weekheid in haar op, die zij niet begreep. Gerard ging rond met een zilveren blad vol glazen, wijn en sorbets, daarna met twee groote porseleinen schulpen vol gebakjes.
Evenals Foy, zijn voorganger, hield hij, na het commandement hoog in eere te hebben gehouden, de vrijheid hoog in eere. Hij zat tusschen de linker- en de uiterste linkerzijde; het volk beminde hem, wijl hij de kansen der toekomst aannam, en de menigte beminde hem, wijl hij den Keizer trouw gediend had. Hij was, met de graven Gérard en Drouet, een der maarschalken in petto van Napoleon.
Gérard had gezegd, dat hij waarschijnlijk reeds met den namiddagtrein van Monte-Carlo zou terugkeeren. Het jaarcijfer van zijn Alice zou hem geluk brengen. Ja zeker! dat wist hij! En sedert dien namiddag is het een avond geworden met regen en storm. En met den sneltrein van omstreeks elf uren waarmee hij gewoonlijk terugkwam, is hij nog niet gekomen.
De meiden hadden door Gerard, die zoo even te ongelegener tijd in den salon was gekomen, het nieuws gehoord en Mina feliciteerde haar en keek haar nieuwsgierig glimlachend aan. Dank je, dank je.... Mina.... stotterde Eline. Gelukkig, zij bevond zich alleen.... Even zag zij in den spiegel en zij schrikte over haar betraande bleekheid.
Spreekt de historie van een strijd tusschen den op zijne voorrechten naijverigen adel en den graaf dien zij smadelijk "der keerlen god" noemden, het lied vindt den sleutel tot de verklaring der gebeurtenissen in persoonlijke motieven. Graaf FLORIS, zóó wordt ons hier verteld, is zijne bijzit moede en wil haar als echtgenoote aan GERARD VAN VELZEN opdringen.
"Maar Go, kindje; wat is er gebeurd?" begon hij verschrikt, maar toen ze z'n stem hoorde, ging er opeens 'n schok door haar heen, en 't betraand gezicht opheffend fluisterde ze nerveus: "Ga weg, Gerard; hoe kom-je hierbinnen? Hield ze je niet tegen? Heb-je 'n scène gemaakt?" "Wie? Ik heb niemand gesproken." En z'n oogen staarden verbaasd haar aan.
Naast hem was een gedaante, die al zijn bewegingen nabootste, en hem in de ooren fluisterde: "Waarom heb je mageren Hein niet gezegd, dat je den kleindochter van den boer reeds lang kende? Je wist, wat hij meende, je had de stem van zijn hart gehoord. Gerard! de tijd is rijp."
De oude man wrong zijn handen, en riep in doodsangst, o! doodsangst was het: "Laat me op de boerderij blijven wonen." Gerard lachte: "Als je betaalt." De oude man ging met moeden tred heen. Hij zag zijn heer niet aan 't geluid echter zijner voetstappen, zooals ze klonken op de trap en op 't kiezelsteen van den tuin was een verwijt, scherper dan woorden kunnen zeggen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek