Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
Hoe gelukkig is Rupert, vervolgde Ernest in verrukking, dat hij eene vrouw trof die met eene zoo teere en zoo rake gewilligheid zijn minste begeerten raadt! .... Zie, Vere-lief, ik ken Rupert genoeg om te weten dat Fran op alle oogenblikken, tot het kleinste kleurtje van haar linten en tot de haast-onzichtbare mouche die beneden het tipje van haar mond vlekt, geheel en eeniglijk zijn volle verlangen is.
"Merci, menier den b'ron, merci, gij zijt wel bedankt," zei hij met een kleur van emotie, die gansch zijn geel gezicht met gelen baard van geluk deed stralen. "Nondedzju! twintig fran!" juichte hij stil, met het schitterend stukje bij de anderen terugkomend. Zij stonden er allen als verbluft van, en keken bijna bang-bewonderend naar den milden gever.
Waar Fran en Ernest gestadig den aanstoot van zijn wil noodig hadden, waar die twee, als hij zijne vóorvoelende hand wegtrok, ineens ontschikt, verdwaald en zonder inzicht stonden, vermocht Milly, in ordelijke verhoudingen, buiten hem, een leven voort te leven, dat hij geheel uit zijn eigen leven had gewekt en met het hare had verwisseld.
Ik hoor niet geheel thuis meer .... Zeg eens, Cologne deugt niet voor het haar. Bardain verkoopt een snoezig Eau de Samson, dat ge gebruiken moet. Prends note, La Flèche! Doening is meer van den huize dan ik. Fran zie ik zelden, en Ernest .... Ja, hoe neemt Verlat de ziekte van zijn vrouw op? Lugubre! Hij waart als een spook rond. Hij spreekt niet. Hij eet niet .... Er moet wat op gang zijn ....
Eronder blikte het stille gelaat van Vere, vermoeid en te bleek. Stil glimlachte Vere's gelaat: Goêmorgen, liefje .... hebt ge wel wat gerust? Ach ja .... ach ja .... Francine boog en kuste Vere op het voorhoofd. Toen schudde ze haar kopje en kloeg: Ik voel me niet lekker .... zeker .... Och, zie! dat moet allemaal voorbijgaan; dat doet de tijd, mijn zoete Fran.
Hij verdient het wel, en hij wacht geduldig .... Als hij 't nu wist, Fran, als hij 't nu zóo hoorde, gelijk gij het daar zegt, de zwartste nacht werd hem een hemel van zonne! .... Waarom? Moet ik hem dan niet liefhebben, en dacht hij dat ik hem niet liefhad?
Doch het tegendeel is waar. Zie Charterb. I 94, 399, 593-596; Stellingwerf, Politycq Discours nopende den Staet van Frieslandt, Fran. 1617, 19. De vraag: Of de Graven van Holland, regtens, ooit Heeren van Friesland waren, is dus ook ontkennend beantwoord door Mr. A. van Halmael Jr. in een stuk in 't Mengelwerk der Leeuw.
Ze merkte dan dat Francine's oogen er moede uitzagen, dat haar goudblonde haar niet meer zoo glansde, dat de blos op hare wangen doffer werd, dat haar stem niet zoo fijnhelder opzilverde; ze aaide haar kind en troetelde het, klagend en deernisvol: Wat doen ze, wat doen ze toch, lieve Fran!.... En Francine lachte en was dankbaar. Met Ernest deed mevrouw Chanteraine nog gevoeliger.
Ze was haar zelve niet genoeg meer om zich het leelijk woord te verwijten, dat haar in een oogenblik en in een vlaag van onbewuste overmacht was ontvallen. Maar ze was wanhopig geworden, gelijk een drenkeling die onder zijne schartende nagels den uitersten barmstruik, met gras en al, voelt loswortelen. Rupert sprak: Als ik schrik heb, Fran, dan zou 't voor u zijn.
Ernest, zeide ze, ik heb niet gaarne dat Fran bij me komt .... nú .... Ze is zoo verschrikt, het lieve vogeltje. Zij weet niet wat ze denkt. Het is een kind, weet ge wel. Blijf gij.... Ze beet almeteen op hare tanden en haar hoofd drong achterwaarts in het kussen. Ze drukte met groote kracht de hand van Ernest in de hare, en begon eindelijk te kreunen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek