United States or Norway ? Vote for the TOP Country of the Week !
Overigens kunnen wij niet met u meegaan. Wij zijn zoo rijk niet, als gij schijnt te wezen: wij leven van de jacht, en kunnen dus geen uitstapje, waartoe eenige maanden noodig zijn, naar Frisco maken." "Ik zal er u natuurlijk voor betalen." "O, dat maakt een onderscheid; dan is er misschien wel iets aan te doen." "Kunt gij schieten?" vroeg de Engelschman.
Ik wil de prairie en het Rotsgebergte leeren kennen, en dan ga ik naar Frisco. De geheele Oude Wereld heb ik doorkruist, ben overal geweest, maar in de Vereenigde Staten van Noord-Amerika nog niet. Doch wij zijn nu aan elkaar voorgesteld, en dus geen vreemden voor elkander meer. Laat ons nu uw paarden gaan halen!
"Mocht ik verongelukken dan neemt gij dit boek mede naar Frisco, en vertoont het aan den bankier, wiens naam ik u later noemen zal; die zal u de u toekomende gelden oogenblikkelijk uitbetalen." "Dat is een uitmuntende inrichting, mylord!" merkte Humply aan. "Wij willen echter niet hopen, dat.... Behold, uncle! kijk onze paarden eens! Zij steken hun ooren op, en zetten hun neusgaten open.
Omstreeks 60 kolossale zeedieren liggen op de grootste van de schuins afhellende rotsen der klip in groepen van hoogstens 15 stuks, of ook wel eenzaam; zij hebben zich in de spleten en op de smalle kammen der rotsen op hun gemak neergevleid, en worden als 't ware beheerscht door een buitengewoon groot mannetje, dat op den top van den rots troont en aan alle bewoners van 'Frisco' onder den naam 'Ben Butler' bekend is.
Hij keek den vreemde eens goed in zijn scherp uitvorschende oogen, die een zeer eigenaardigen indruk op hem maakten, en antwoordde toen half gemelijk, half verlegen: "Gij zijt hier vreemd, en bijgevolg weet gij dat niet; maar men kent ons van den Mississippi af tot voorbij Frisco als eerlijke jagers en vallen-opzetters.
"Als gij ieder voorval in zoo of zooveel onder-avonturen splitst, zult gij ons in Frisco zooveel geld te betalen hebben, dat gij niet zult weten waar het vandaan te halen." De lord glimlachte eens, en antwoordde: "Er zal wel genoeg zijn. Ik zal wel kunnen betalen, zonder dat ik mijn kasteel Castlepool behoef aan te spreken. Willen we eens wedden? Ik wed om tien dollars! Gij ook?"
"Drommels, mylord! hebt gij dan zóóveel geld bij u?" "Ik heb zooveel bij mij als ik onderweg noodig zal hebben. Uw geld betaal ik u pas in Frisco bij mijn bankier. Neemt gij genoegen daarmee?" "O ja, volgaarne. Daar geven wij u de hand op. Wij kunnen waarlijk niets beters doen, dan genoegen nemen met alles wat gij ons voorstelt." Beiden gaven hem nu de hand.
Ik wilde daar een gids aannemen, of twee; doch ik vond er niet één die mij beviel. Altemaal uitschot, al die kerels. Toen ben ik dus weggereden, want ik dacht, dat echte prairie-mannen nergens beter te vinden zouden zijn, dan in de prairie. Nu heb ik u aangetroffen, en gij bevalt mij. Wilt gij met mij meegaan?" "Waar naar toe?" "Naar Frisco, aan gene zijde."
Kijk het eens rooken, iederen dag meer. Toch was het dicht bij het begin van de reis, pas gebreeuwd in 'Frisco. Ik wist niet wat ik zag toen de brand begon en we de luiken dichtschalmden. Kijk, kijk!" Hij brak af om met open mond naar een rook-sliert te staren die zich wond en kringelde in lij van den bezaansmast, twintig voet boven het dek. "Hoe komt dat nu daar?" riep hij kwaad.
"Well," knikte de lord, en ging nu ook in het gras zitten. "Ik had niet gedacht, dat ik nog zoo dom kon zijn." "Ja, gij zoudt die snaken regelrecht in den mond geloopen zijn, en dan had ik uw dagboek naar Frisco moeten brengen zonder een enkelen dollar te ontvangen." "Zonder een dollar te ontvangen? Hoe zoo dat?" "Omdat wij ons avontuur nog niet geheel beleefd hebben." "Dat hebben wij wel!
Woord Van De Dag