Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
"Mijnheer," voegden Colline en Rodolphe gezamenlijk eraan toe: "wees zoo goed onzen vriend te excuseeren; hij is zoo dronken als een ladder." Plotseling schoot een lichtstraal door het benevelde brein van Schaunard; hij had op zijn deur deze met krijt geschreven woorden gelezen: "Ik ben driemaal hier geweest, om mijn Nieuwjaarsgeschenken te halen. Phémie."
Ik kreeg veel invitaties voor verlovings- en huwelijksfeesten en kon ze niet alle aannemen, maar ging dan vaak eens een half uurtje kijken, om mij verder te excuseeren. Eens ging ik naar een trouwpartij in het huis van een der voornaamste mollahs in de stad. Ik was bij zonsopgang verwacht, maar ging om negen uur. Toen ik er kwam, waren de gasten er al eenige uren. De aanblik was prachtig.
Dokter Helmond is merkbaar afgetrokken terwijl mevrouw Doelemeere hem attent maakt op den jongen Hardenborg en freule Marie Narwal, van welk paartje men zij houdt het voor zeker spoedig meer zal hooren. Waar was Eva? Hij ziet haar niet. "O wil me even excuseeren mevrouw, ik heb...." Helmond vliegt met zijn blik de zalen rond. De wals is aangevangen.
De beide laatste keeren háár echter niet gezien. Débiel gestel. Na die scène zou 't haar te veel schokken.... 't Heet nu verkouden; vooralsnog moet ik haar excuseeren. Versta je, vooralsnog!" "Aha, dus bestaan er plannen?" zegt Thomas nu tamelijk laconiek, ofschoon hij zich zonderling voelt geslingerd tusschen uitbundig lachen en "afranselen"! "Chut, chuuuut! Plannen, ja ja.
Laat het gerust aan mij over." »Geef u daarvoor geene moeite, Mina, heusch niet, want ik zal die toch niet aandoen; als ik niet komen mag zooals mij liefst is, moet ik mij excuseeren, dan blijf ik bij mijn vader." »Foei! wat zijt gij van ochtend onhandelbaar." »Ik mag vragen waarom gij mij van ochtend dan ook zoo kwelt?" »Wel, dat zal ik u zeggen.
't Is goed dat je menheer Van Hake, die ons zeer verplichtte ja zeker m'n vrind, ik vergeet dat niet dat je hem ontvangen hebt; je bent veel beter, en je mocht hem nu zelf wel eens bedanken, maar je ziet er wat vermoeid uit; menheer Van Hake zal je nu zeker excuseeren." "O wat dat betreft generaal; ik hoop niet...."
En toen Nantas zich wilde excuseeren, herhaalde hij opnieuw en met meerder klem: "Een laagheid .... Ik wil niets weten en verzoek u beleefd niet te beproeven mij de zaken uit te leggen. Al had mijn dochter zich om uw hals geworpen, dan zou uw laagheid toch even groot zijn gebleven .... Slechts dieven weten zoo bij families in te dringen." Opnieuw liet Nantas het hoofd op de borst zinken.
Uitmuntend!... Ja, beste jongen, nu moet je mij heusch voor een poosje excuseeren. Dank, dank, Johan; en wees er van overtuigd, dat ik alles, waarmee ik je van dienst kan zijn,... nu, je begrijpt mij wel.... Kom, mijnheer Krap. JOHAN. Kijk eens aan, Martha! MARTHA. O ... Johan ... ben jij het? JOHAN. Ook al zoo vroeg op het pad? MARTHA. Ja.
Zijn moeder vond het noodig hem te excuseeren bij zijn bruid haar armen goeien jongen, hij had het ook altijd zoo vreeslijk druk!... 't Was wel gebonden, hoor, zoo'n leven, maar enfin! 't Moest er van komen, niet waar?... de zaken moesten 't 'm doen?... En mevrouw Holman schudde haar grijze hoofd van louter beweeglijke vroolijkheid, en begon telkens weer over dat feest, zóó was ze er van vervuld.
Mevrouw Mansburg verzoekt verschooning dat zij de heeren stoort. "Watblief? Nee Alexander, 't spijt me wel, maar ik moet me excuseeren. Mijnheer zal me ten goede houden, ik kan en mag...... 't Was maar even om je te zeggen...." en mevrouw Mansburg fluistert den generaal wat in 't oor. "Helmond!? Is hij? Wou hij?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek