Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Essie van Suikerpeer, verschrompeld bandeau-vrouwtje, sprak 'r aanloopje zoekend, slijmrig-bedeesd "...Nou ja, ù heit goed prate, u weet niet wat 'r komp-kijke: Dovid ken 'n goed stuk brood verdiene... hij werkt met víér tange"...
"Sekreet! Sekreet!", schreeuwde Essie, verwoed, bleek onder 'r zwarten bandeau: "'n Sekreet da's je mòer, da's je mòer! Og wat 'n vuilik, wat 'n k
"Zoo", zei hij "'k hoor 'r al werke"... Essie en Mijntje weken naar de deur, schuw met de oogen knipperend. Eleazar zelf bang geworden door de zenuwdrukte der vrouwen, schroefde de kraan 'r weer op. "As je nou wacht, zal je zien", zei-ie, blij om z'n handigheid: "zet 'r maar je emmer onder." Aandachtig bleven ze wachten. Er kwam niets.
En zich den avond herinnerend, toen-ie in den deurpost van den sigaretten-jood had gewacht, toen de lamp walmde en ie Rebecca met Joozep en Serre tezaam had zien liggen op den grond, kreeg-ie 'n dwaze, rillerige, onverklaarbare sensatie dwaas, dwaas z'n eigen jeugd was niet anders geweest. 't Was bij achten eer ze aten. 't Liep van geen leien dak. Essie kwam azijn tekort.
"...Ja", zei Suikerpeer snel vergeefs had-ie met z'n oogen zitten knip-wenken om Essie te waarschouwe dadde Mijntje en Rebecca zulleke bed-dinge niet moste hoore nou sprak-ie mal-luid om 't gelach héen te praten: "Je ken wadde beleve! Lach nou zoo niet! D'r valt nimmendal te lache!
"Hebbe we dan komme genog?" , vroeg Suikerpeer. "Scharrele we wel", zei Essie: "as Eli van benejen wat haalt"... Met Mijntje samen, liep-ie omlaag, klappertandend van de kou in de gang, na 't eten. En weer op den tast, nam-ie de kommen, haastte terug naar de warme kamer boven. Op 't portaal, in 't donker, botste-die tegen Rebecca, die bij Poddy geweest was. "Bin jij 't Mijntje?" , vroeg ze.
Saartje werd naar benejen gezonden, om de flesch te halen, waarin nog 'n restantje most zijn. 'r Geelde 'n dikke laag schimmel op. Beurt om beurt roken Essie, Reggie, Mijntje, Suikerpeer aan den hals of ze nog goed was, of je ze nog mocht gebruiken.
Mijntje bij de kachel, zwijgend, schudde een pot, wat kraking van opgehitst vet tegen het ijzer gaf. Essie, zelf niet lekker al twee dagen most ze elk oogenblik op de ton, waar ze kreunde van kramppijn troostte in drenzing, tegelijk met verwijten als wijs-joodsche vrouw, die 'n schlemiel van 'n man heeft.
De breede, zwiepende vlammen slangden tegen 'm aan, schroeiden z'n gelaat, blakerden de handen die als klauwen de oude vrouw hielden, krinkelden om 'r slap-geknakt lichaam, 'r zilver-spartlend haar. De agent, die Essie en Suikerpeer over de vonkende trap had geholpen, zag 'm beulen, deed 'n paar passen, strekte angstig de handen, struikelde terug.
"Zooveul as 'k wìl", glimlachte de blinde, die jaren op den tast had gesneden dik of dun, naarmate 'r was : "boterhamme snijje is 'n kùnst 'k haal d'r wel twintig uit". "Twintig!", zong Essie: "nee, dan mod-u is wachte dan zal ik u wat anders late zien". En 't brood tegen de plank van 'r platte borsten houdend, liet ze 'r snel en sekuur 't mes in glissen, zonder 'n afwijking, zonder 'n hapering.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek