United States or Myanmar ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Veel hei-'k van me leven gehoord", smaalde Essie: "maar hoe men koud zout bij koud water doeit koud bij koud om water as steen te dooie nee, daar staat mìjn verstand bij stil!" Even schrikten ze van 'n knor-geluid in de leiding. "Hij krijgt 't benauwd", lachte Mijntje: "hij laat 'n wind"... "Hei-'k gelijk dad-'t niks hellept!" zei Essie, wijs 'r hoofd schuddend: "zout! Hoe komp men an zout?
Essie liep met emmertjes, Mijntje liep met emmertjes, Rebecca kwam voor niks de trap af. De ééne kraan was voor 't heele huis, voor een- en twee-hoog. Ze waren gewoon bij Reggie an te kloppen. Nou had niemand 'n drup. "As 't hier warrem wordt hei-je kans dad-ie springt", sprak de blinde bezorgd. Essie gaf den raad warme lappen tegen de buis te leggen.
Nou, terwijl de wind langs de hoeken van 't huis gier-suisde, voelden ze 'n vreemden drang bij mekaar te kruipen. "Zal 'k 't vader gaan vrage?" "Natuurlijk", zei Essie. "En mag Joozep meekomme?" "Nou nee! Mot Joozep dan niet ete, nar van 'n meid!", schreeuwde Suikerpeer. De kamer pufte van 't rumoer. Esther, Meijer, Jaantje, Flippie en Bekkie, de kindren, praatten en kibbelden.
"U ken ze nie zien u heit makkelijk zegge dat moeder 't verstaat", zeurde Mijntje: "dat zijne geen boterhamme, dat zijne piemeltjes". "Zijne dat piemeltjes!" , riep Essie, nijdig 'n boterham tegen 't licht houdend, dat de korst op 'r voordeeligst te zien kwam: "doe 't me na voor veertien perzone, stik schlemiel!"
Ja-ja we hebbe al vier kindere na Zeeburg gebrach en 'k denk dat Brammetje, dat Brammetje..." Hij stokte in bekijking van het bedsteedonker, waar 'n ademkreuntje in hapering stootte. "'t Is 'n wònder, 'n wònder die herzensziekte", zei Essie bedrukt, de handen in 'r schoot.
"Is dat uitblijve!" , klaagde tante Reggie. Hij glimlachte lichtschuw, pogend te zien wie er waren, struikelde haast over 'n matras, waarop vier kinderen sliepen. Bij de tafel zaten Suikerpeer, Essie z'n vrouw, tante Reggie, Dovid, Mijntje, de oudste dochter van Suikerpeer en twee vreemden, 'n magere man met 'n langen baard en 'n jong meisje met loskrullig zwart haar.
"Blijf d'r af laat mijn 't doen!", riep Essie schel en 'r Reggie in betrekkend, praatte ze over 't kindergeraas heen: "nog geen n
Afgedankt schijthuis!" "Da's je zúster, da's je zuster", keef Essie, zangerig-krijschend. "Wor blind!", snauwde de groentenjood, oud, òp, hurkend bij de kachel, waar-ie z'n stukkende schoenen uit-trapte.
"Maak je nou nie van streek," zei Essie: "in gosnaam!.. Wat ken je d'r an doen?... Beter as 'n arm of 'n been gebroke... En en was verst
Woord Van De Dag