Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
In de bedstee huilde een kind. Afleiding gaf dat, daar Essie ging sussen en Eleazar, òpschrikkend, luisterde mee-knikkend naar het nieuwe gepraat.
"Addenoj! Addenoj!", schreeuwde Suikerpeer, de armen smartlijk heffend: "Addenoj! De vlam slaat na bove! 't Huis, 't heele huis gaat na de raschmedij! Saartje en Moosie legge d'rin!" "En Poddy en Rebecca en de kindere!", huilde Mijntje. "'k Ga d'r in! 'k Ga d'r in!", gilde Suikerpeer, 'n traptree bestuivend. Dat maakte Essie van 'n bezeten verwoedheid.
Mijntje die de trap opsjokte, ketste hen van mekaar. Mal van gebaar, bleek, kwam-ie de kamer binnen, terwijl zij naar 'r vader terug liep. En toen ze 'n oogenblik later, lacherig, dwalend-van-oogen de deur opende, keek ze naar iedereen, niet naar hem, in lichtschuwe beduusdheid. Essie zette koffie, telde de zwarte balletjes acht voor twee cente, zooas ze gedacht had.
Mager van woede, de oogen uitpuilend, spuwde hij naar den grond, liep de kinderen op 't matras voorbij, smeet de deur met bonzend geweld achter zich toe. "Wat 'n mamsertòmme!" , zangerig zei Essie, 't bandeau-hoofdje in de handen wieglend. Verlegen stilte bleef tot Dovid's voetstappen niet meer op de trap werden gehoord. Dan kwam gepraat van alle kanten.
Blinde tante Reggie lachte èn Essie èn Mijntje èn Rebecca de meisjes met proestend na-giglen en schuw-driestig kijken. Essie die 't kind had gesust, vertelde dan verder: "...Weet je nog van Joozepie oleveschonoe Wil u gloove Poddy: we hebbe ellef kindere gehad! as diè wakker kwam en we deeë iets ù begrijp me wel, dan begon-ie te roope: v
"An welleke kant mot 'k ze dan opensnijje?" vroeg-ie "links of rechts?" "Snijdt uwe ze ope an de buik", zei Essie: "dan heit-u links en dan heit-u rechs as u ze vergalt is de heele maaltijd verschteurd"... Voorzichtig zette Eleazar de punt van 't mes in 'n buik, snee toe naar den kop en in 't geschemer der plaats, slipte 't vuil uit de wond. De gal kon-ie niet vinden.
Als de avond had kunnen duren en duren, waren ze blijven plakken, blij mekanders stem te hooren, blij met de heerlijke gezelligheid. "En nou zalle we juillie nòg is trakteere", zei Essie.
"Jìj bin 'n beddepisser, jìj!" verweet Jaantje, krijschend met vinnige snikking. "Dat lieg-ie! Dat lieg-ie!", schold Meijer, spichtig van drift: "Bin ìk 'n beddepisser, Essie?... Jij bin 't! Jij!"... "Zoo za-je dood blijve zitte!" , vloekte 't kind simpel na-kijvend den toon van 't huis.
Toen Rebecca met 'r emmer kwam, vóór Essie en Mijntje, had-ie gescholen in 't scheemren der kamer. Hij was bang voor 'r oogen, de bloed-opjagende oogen onder de donzing der brauwen. As-ie 'r wèer alleen zag, wat dan? Hij wist 't niet. 't Maakte 'm gejaagd en verlegen.
Even soesde Essie in overweging van 't voor en 't tegen dan ineens druk-lachend zei ze: "...Weet uwe wat? Weet uwe wat? Leit u bij mijn uw dalles dan hebbe we allemaal
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek