Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
Han sprak luchtig en als terloops, maar Else bloosde, en om zich te verontschuldigen, zei ze verlegen: "Ja graag; ik heb 't hier zoo warm gekregen; we konden Poelgeest omloopen.... Gaat u mee, meneer Elders, of houdt u óók meer van Reinaert?"
"'t Hangt er van af, of ik weg kan, hè; er schijnt weer iets met de meid te zijn." "O, maar je moet mee; 't zal zoo prettig zijn...." "Och, ik ken de menschen zoo weinig.... ik hoor er niet bij." "En òns dan, en Else en Hoefman...." "Ja die, maar die is zoo vreemd. Laatst ging 'k met m'n koffertje naar 't station, 't was niet eens zoo erg zwaar. Daar kwam hij me opeens achterop en wou 't dragen.
Toen waren ze aan 't werk getrokken, grondig en met toewijding: "al duurt 't tot twee uur in den nacht, we zullen eerst alles in orde maken," had Else gezegd; en die stond nu op de schrijftafel, die met veel moeite naar den schoorsteen gesjouwd was, sarongs om den ouden spiegel te drapeeren, terwijl Go op den grond zat, omringd door 'n muur van laden, die ze uit alle kamers bij elkaar hadden gehaald, om ze van kastepapier te voorzien.
Else fluisterde met Han, dat ze de rijste-pudding heelemaal zelf gemaakt had. "Met 'n kookboek; dan is er niets aan; we konden echt dádelijk trouwen." "Uitstappen, dames en heeren! Wie iets laat liggen in de coupé, wordt zonder pardon teruggestuurd, om het te gaan halen... Zeg Gootje, is jouw pakje zwaar? Wil ik 't dragen?" "Wel nee, Gé; op 'n pic-nic hoort zoo'n beleefdheid niet thuis.
"En wij, over een jaar of acht?" peinsde Else; maar Go wilde ontvluchten 't angstgevoel voor 't onbekende; fantaseerde door: "ze hebben allemaal aan dezelfde tafel gezeten, dezelfde stoelen gebruikt; op die canapé gelegen...."
Mag men ook het machtige boek van Else Jerusalem, Het Roode Huis, als een symptoom van het krachtig opgestane epische genie der Joden beschouwen? Wat mij betreft, aarzel ik geen oogenblik die vraag bevestigend te beantwoorden: het is bijna onmogelijk, dat de schrijfster, alles in aanmerking genomen, geen Jodin is!
"O," zei Go langzaam, dadelijk voelend, dat ze stoorde: "ben jij er Han?" "Ja, ik kwam de convocaties voor "Laborando vincimus" maar zelf even brengen, om er nog 's over te praten. 't Is Vrijdag." "O, best," zei Go, en 't kon haar opeens niet meer zooveel schelen, zóó was ze van haar bezoek vervuld. "Maar wat wou je eigenlijk zeggen: je stoof zoo in?" vroeg Else.
En Else, goeie Elsi, die heelemaal niet begreep, wat ze voor kwaad gedaan had, zou ze morgen vragen niet meer boos te zijn. Ieder mensch was immers anders: Elsi kon veel van Han houden, en toch flirten met 'n ander, terwijl zij Er kwam weer 'n man 't grachtje af, die haastiger ging stappen, toen hij 't huis naderde. "Ben jij 't, Gé? Hoe kom jij verzeild op dit stille grachtje?"
Go zat op de kist, die in 'n hoek van de kamer stond, maakte zorgvuldig 't boodschappenbriefje voor de juffrouw op: "Dus nog vier eieren, Elsi, en den man van de schuit waarschuwen voor de koffers... en pakpapier voor de gravures." Else knikte, zuchtte even.
En dát gevoel dat de komende jaren over haar heele toekomst beslissen zouden, dat haar "leven" in de kleine, onbekende stad zou worden gemáákt, had ze weer en sterker gehad, toen Else en zij samen uit 't station waren gekomen, en even stil waren blijven staan, koffer-beladen, om te kijken, naar wat haar nog heelemaal vreemd was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek